کتاب «چطور با بچه‌ها حرف بزنیم تا به حرفهای ما گوش بدهند»
نویسنده: ادل فابر و الین مازلیش
ترجمه: شیرین یزدانی
ناشر: ارمغان گیلار
نوبت چاپ: دوم ۱۳۹۲
تعداد صفحات: ۱۹۲
مطالعه این کتاب به والدین کمک میکند تا به پرسش «چگونه با بچه‌ها صحبت کنم تا تأثیرگذار باشد؟» پاسخ دهند. این کتاب اصول علمی و روانشناسی ارتباط والدین و کودکان را به زبان ساده و کاربردی ارائه میدهد و به والدین مهارت می‌آموزد که بتوانند فرزندان خود را بهتر درک کرده و با آنها موثرتر ارتباط برقرار کنند.
چطور با بچه‌ها صحبت کنیم که به حرفهای ما گوش دهند
کتاب نشان میدهد که موفقیت در ارتباط با کودک نه تنها به مهارت‌های کلامی بستگی دارد، بلکه توانایی ایجاد فضای امن، همدلی و توجه واقعی به احساسات کودک نیز اهمیت دارد. به بیان دیگر، هر چه والدین بتوانند ارتباط چشمی، لمس آرام، و زبان بدن مثبت داشته باشند، کودکان بیشتر به حرف والدین گوش میدهند و پیام‌ها را بهتر درک میکنند.
تکنیک‌های موثر برای جلب توجه کودک
جلب توجه کودک در هنگام گفتگو یکی از چالش‌های اصلی والدین است. با استفاده از روش‌های مناسب، میتوان توجه کودک را متمرکز کرد و پیام‌های مهم را به او منتقل کرد. برخی از این روش‌ها عبارتند از:
-
تماس چشمی مستقیم: وقتی کودک با شما حرف میزند، نگاه کردن مستقیم به چشم او باعث میشود احساس ارزشمندی کند.
-
استفاده از نام کودک: فراخواندن کودک با نامش، توجه او را جلب میکند و نشان میدهد شما کاملاً متوجه او هستید.
-
کاهش عوامل حواس‌پرتی: خاموش کردن تلویزیون، گوشی و سایر عوامل حواس‌پرتی باعث تمرکز کودک بر مکالمه میشود.
-
استفاده از لحن جذاب و متنوع: لحن یکنواخت باعث خستگی و بی‌توجهی کودک میشود؛ تغییر صدا و لحن پیام را جذاب‌تر میکند.
-
بیان پیام کوتاه و ساده: پیام‌های طولانی باعث گیجی و کاهش توجه کودک میشوند.
-
استفاده از زبان بدن مثبت: لبخند، خم شدن به سمت کودک و حرکت دست‌ها باعث افزایش توجه و مشارکت او میشود.
-
ایجاد ارتباط فیزیکی ملایم: لمس آرام شانه یا دست کودک هنگام گفتگو باعث افزایش احساس امنیت و اعتماد میشود.
-
تشویق و تحسین هنگام توجه کردن: وقتی کودک گوش میدهد، تحسین او باعث میشود این رفتار تکرار شود.
-
استفاده از داستان و مثال‌های ملموس: مثال‌ها و داستان‌های مرتبط با دنیای کودک، پیام والدین را قابل فهم‌تر میکند.
-
انتخاب زمان مناسب برای گفتگو: وقتی کودک گرسنه، خسته یا عصبی است، احتمال گوش دادن کاهش می‌یابد.
اشتباهات رایج والدین
بسیاری از والدین در گفتگو با فرزندان خود به دلیل عادات نادرست، اشتباهاتی مرتکب میشوند که مانع ارتباط مؤثر و گوش دادن کودک میشود. برخی از این اشتباهات عبارتند از:
-
صحبت با لحن تحکم‌آمیز
-
نادیده گرفتن احساسات کودک
-
قطع کردن حرف کودک
-
استفاده از کلمات پیچیده یا طولانی
-
مقایسه کودک با دیگران
-
صحبت بیش از حد بدون فرصت پاسخ
-
تنبیه یا تهدید هنگام گفتگو
-
عدم ثبات در پیام‌ها
-
نداشتن توجه کامل هنگام صحبت
-
انتظار تغییر سریع رفتار
با اجتناب از این اشتباهات، والدین می‌توانند ارتباط صمیمانه و موثر با کودک برقرار کنند و پیام‌های خود را بهتر منتقل کنند.
گوش دادن به احساسات کودک
فصل اول کتاب تأکید میکند که کودکان دوست دارند والدینشان حرفهای آنها را بشنوند و با آنها همدردی کنند. والدین باید مهارت‌های زیر را برای درک احساسات فرزندان بیاموزند:
-
با دقت به حرفهای کودک گوش دهند
-
احساسات کودک را تایید و درک کنند
-
احترام به احساسات کودک
-
اجتناب از نصیحت فوری هنگام عصبانیت کودک
-
نامگذاری احساسات کودک
-
نشان دادن فهم آرزوها و خواسته‌های کودک
کودکان مانند بزرگسالان دوست ندارند وقتی ناراحت یا عصبی هستند، نصیحت شوند. آنها می‌خواهند احساسات خود را بیان کنند تا آرام شوند.
چطور فرزندمان را تشویق کنیم تا بیشتر گوش دهد
برای اینکه کودکان بیشتر به حرف والدین گوش دهند، میتوان از روش‌هایی استفاده کرد که در فصل دوم کتاب چطور با بچه‌ها حرف بزنیم آمده است.
توضیح شرایط و موقعیت‌ها
والدین باید شرایط و مشکلی که در آن هستند را برای کودک توضیح دهند، بدون اینکه از ضمیر «تو» استفاده کنند. این روش باعث میشود کودک حس نکند که محکوم شده است و راحت‌تر به حرف شما گوش دهد.
مثال عملی:
-
به جای گفتن: «تو باید ظرف‌ها را بشویی!»
-
بگویید: «وقتی شیر روی زمین ریخت، باید آن را تمیز کنیم تا زمین لغزنده نشود.»
دادن اطلاعات کافی
وقتی والدین شرایط موجود را به کودک توضیح میدهند، کودک حس میکند که اعتماد والدین را جلب کرده و به او احترام گذاشته‌اند.
مثال: «اگر میوه‌ها را قبل از خوردن بشویی، سالم می‌مانند و مریض نمی‌شوی.»
پیام کوتاه و تلگرافی
به جای توضیحات طولانی، پیام‌ها را کوتاه و مستقیم منتقل کنید.
مثال: مادر به جای گفتن «سارا ظرف‌ها را بشور» بگوید: «سارا، ظرف‌ها!»
این روش باعث میشود کودک سریع‌تر مفهوم را درک کند و عمل کند.
بیان احساسات والدین
والدین باید احساسات واقعی خود را به کودک نشان دهند تا کودک نیز احساسات والدین را درک کند.
مثال: «الان فرصت مناسبی نیست که انشای تو را بخوانم، چون حواسم جای دیگری است. بعد از نهار می‌آیم و انشای تو را می‌خوانم.»
یادداشت گذاشتن برای کودک
نوشتن یادداشت کوتاه برای کودک، حتی اگر سواد خواندن نداشته باشد، باعث ایجاد ارتباط مثبت و افزایش حس ارزشمندی او میشود.
مثال: یک یادداشت کوچک با شکلک یا تصویر بگذارید: «دوست دارم وقتی کتاب‌هایت را مرتب کردی، به من نشان بدهی.»
روش‌های جایگزین تنبیه
تنبیه کردن کودک باعث ایجاد احساس خشم، تنفر و گناه میشود و ممکن است کودک رفتار بد را دوباره تکرار کند.
به جای تنبیه میتوان از روش‌های زیر استفاده کرد:
-
ارائه راه حل: «اگر شیر ریخت، بیا با هم حوله بیاوریم و تمیزش کنیم.»
-
نشان دادن مخالفت خود: «من دوست ندارم وقتی روی مبل زباله ریخته شود، آنجا را کثیف ببینی.»
-
بیان انتظارات: «انتظار دارم بعد از بازی اسباب‌بازی‌ها را سر جایش بگذاری.»
-
آموزش نحوه جبران: «وقتی ظرف‌ها را شستی، حالا می‌توانی آنها را خشک کنی.»
با این روش‌ها کودک می‌آموزد مسئولیت رفتار خود را بر عهده بگیرد و حس اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند.
استقلال فرزندان
در فصل چهارم کتاب چطور با بچه‌ها حرف بزنیم، به اهمیت ایجاد فرزند مستقل و مسئول اشاره شده است.
مهارت‌های والدین برای افزایش استقلال فرزند
-
اجازه انتخاب بدهید: «دوست داری کدام لباس را امروز بپوشی؟»
-
قدر تلاش کودک را بدانید: «می‌دانم بستن بند کفش دشوار است، اما بعد از چند بار تمرین موفق می‌شوی.»
-
کمتر سؤال بپرسید: از پرسش‌های مداوم درباره مدرسه و دوستان خودداری کنید.
-
پاسخ سریع ندهید: به کودک فرصت دهید خودش راه‌حل پیدا کند.
-
تشویق به استفاده از منابع دیگر: «می‌توانی از کتابخانه یا اینترنت برای حل مسئله کمک بگیری.»
-
هرگز ناامید نکنید: اجازه دهید مهارت‌های جدید را تجربه کند و شکست جزئی را تحمل کند.
تمجید و تعریف
تشویق فرزندان باعث افزایش اعتماد به نفس و تصویر ذهنی مثبت از خود میشود. والدین باید جزئیات رفتار مثبت کودک را مشخص کنند.
مثال: «خیلی خوب لباس‌هایت را پوشیدی و بند کفش‌هایت مرتب بسته شده است.»
با تشویق دقیق و جزئی، کودک می‌آموزد که رفتارهای مثبتش ارزشمند و مؤثر هستند و این حس به محیط خارج از خانه نیز منتقل میشود.
ایجاد تصویر ذهنی مثبت در کودک
برای اینکه کودک تصویر ذهنی مثبت از خودش داشته باشد:
-
فرصت دهید کودک توانایی‌هایش را نشان دهد.
-
موقعیت‌هایی ایجاد کنید تا نگرش مثبت به خود پیدا کند.
-
بازخورد مثبت از والدین بشنود.
-
با کودک همان‌گونه رفتار کنید که دوست دارید او با شما رفتار کند.
-
به موفقیت‌ها و لحظات مهم زندگی کودک توجه کنید و آنها را جشن بگیرید.
جمع‌بندی و نکات کلیدی
کتاب چطور با بچه‌ها حرف بزنیم راهکارهای کاربردی و علمی برای:
-
ایجاد ارتباط موثر با کودکان
-
جلب توجه کودک
-
شنیدن و درک احساسات فرزند
-
تشویق و تعریف مثبت
-
پرورش فرزند مستقل
را ارائه میدهد.
با رعایت این اصول، والدین می‌توانند فضای امن و حمایتی برای فرزندان ایجاد کنند و حس ارزشمندی، اعتماد به نفس و مسئولیت‌پذیری را در آنها تقویت کنند.
برای کمک بیشتر می‌توانید از کارشناسان کلینیک روانشناسی جان زیبا استفاده کنید که امکان مشاوره آنلاین در کمتر از سه ساعت فراهم است.
تکنیک‌های مؤثر برای جلب توجه کودک (ادامه)
علاوه بر مواردی که قبلاً گفته شد، والدین می‌توانند از روش‌های زیر نیز برای افزایش تمرکز و جلب توجه کودکان استفاده کنند:
-
استفاده از بازی و فعالیت‌های تعاملی:
بازی کردن با کودک نه تنها باعث سرگرمی میشود، بلکه به عنوان یک ابزار آموزشی و ارتباطی عمل میکند. با بازی، کودک یاد میگیرد که به قواعد گوش دهد و در تعاملات اجتماعی مشارکت کند. -
تقسیم پیام به مراحل کوچک:
اگر پیام یا درخواست والدین طولانی و پیچیده باشد، کودک ممکن است دچار سردرگمی شود. پیام را به مراحل کوچک تقسیم کرده و هر مرحله را جداگانه مطرح کنید. -
ایجاد روال‌های ثابت:
روال‌های روزانه به کودک کمک میکند که بداند چه زمانی باید گوش دهد و چه زمانی فعالیت آزاد دارد. برای مثال، زمان مشخصی برای درس خواندن، بازی و گفتگو با والدین تعیین کنید. -
تکرار پیام با روش‌های متفاوت:
کودکان ممکن است یک بار پیام را نشنوند یا فراموش کنند. بهتر است پیام را با روش‌های متفاوت تکرار کنید؛ مثلاً هم شفاهی و هم با استفاده از تصویر یا یادداشت. -
تشویق به مشارکت فعال:
از کودک بخواهید در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت کند، حتی در مسائل کوچک. این کار باعث میشود احساس کند نظراتش مهم است و با دقت بیشتری به حرف والدین گوش دهد.
اشتباهات رایج والدین در صحبت با کودکان (ادامه و گسترش)
شناخت اشتباهات رایج کمک میکند تا ارتباط بهتر برقرار شود:
-
بی‌توجهی به موقعیت ذهنی کودک:
گاهی والدین بدون توجه به وضعیت روحی و هیجانی کودک صحبت میکنند. اگر کودک خسته، گرسنه یا عصبانی باشد، بهتر است گفتگو را به زمان مناسب موکول کرد. -
توقعات غیرواقعی:
انتظار داشتن از کودکی که هنوز مهارت کافی ندارد باعث ایجاد تنش و کاهش اعتماد به نفس میشود. -
مقایسه مداوم با دیگران:
مقایسه کودک با همسالانش یا خواهر و برادر باعث ایجاد حسادت و کاهش اعتماد به نفس میشود. -
عدم وضوح پیام‌ها:
وقتی والدین پیام خود را به شکل نامشخص بیان میکنند، کودک نمی‌داند دقیقاً چه کاری باید انجام دهد. بهتر است پیام کوتاه، روشن و عملی باشد.
کمک به کودکان در ابراز احساسات
ابراز احساسات یکی از مهارت‌های مهم روانشناختی است که والدین می‌توانند آن را تقویت کنند:
-
نامگذاری احساسات:
به کودک کمک کنید احساساتش را شناسایی و نامگذاری کند. مثلاً بگویید: «می‌بینم که عصبانی شدی چون اسباب‌بازی‌ات خراب شد.» -
تأیید و پذیرش احساسات:
حتی اگر رفتار کودک مناسب نباشد، احساسات او معتبر است و باید پذیرفته شود. این کار باعث میشود کودک احساس امنیت روانی داشته باشد. -
آموزش بیان مناسب احساسات:
به کودک یاد دهید که چگونه عصبانیت یا ناراحتی خود را به شکل صحیح و سالم بیان کند. مثلاً استفاده از کاغذ و نقاشی، یا بیان کلامی به شکل محترمانه. -
گوش دادن فعال:
والدین با گوش دادن فعال و بدون قضاوت به کودک نشان میدهند که حرفهای او ارزشمند است و مورد توجه قرار میگیرد.
روش‌های تشویق کودکان به گوش دادن
تشویق، ابزار قدرتمندی برای افزایش همکاری و گوش دادن کودکان است:
-
توضیح شرایط و دلایل:
به کودک توضیح دهید چرا انجام کاری مهم است، به جای اینکه صرفاً دستور بدهید. مثلاً: «وقتی اسباب‌بازی‌ها را مرتب میکنیم، بعداً راحت‌تر پیدا میکنیم.» -
بیان پیام کوتاه و واضح:
پیام‌های طولانی باعث کاهش تمرکز میشود. بهتر است پیام کوتاه و مستقیم باشد. -
اشتراک احساسات والدین:
بیان احساسات واقعی والدین کمک میکند کودک درک بهتری از اهمیت پیام داشته باشد. -
یادداشت‌ها و پیام‌های نوشتاری:
نوشتن یادداشت کوتاه برای کودک روشی ساده و مؤثر برای انتقال پیام است. حتی اگر کودک سواد کامل نداشته باشد، میتوان از شکل و تصویر استفاده کرد.
روش‌های جایگزین تنبیه
به جای تنبیه، روش‌های جایگزین مؤثرتر هستند:
-
پیشنهاد راه‌حل و انتخاب:
به کودک فرصت دهید تا خودش راه‌حل مناسب پیدا کند یا یکی از گزینه‌ها را انتخاب کند. -
بیان مخالفت و انتظار به شکل مثبت:
به کودک نشان دهید که با رفتار او مخالف هستید، اما به جای تنبیه، روش اصلاح را آموزش دهید. -
اعمال عواقب طبیعی:
اجازه دهید کودک تجربه کند که هر رفتار عواقب خود را دارد. این روش باعث یادگیری مسئولیت‌پذیری میشود.
پرورش استقلال در کودکان
استقلال یکی از ویژگی‌های مهم شخصیتی است که والدین می‌توانند با روش‌های زیر تقویت کنند:
-
اجازه انتخاب دادن:
به کودک فرصت دهید تصمیم‌گیری کند، حتی در امور کوچک مثل انتخاب لباس یا خوراکی. -
تشویق و تقدیر از تلاش:
به جای تمرکز صرف بر نتیجه، از تلاش و مهارت کودک تقدیر کنید. -
اجازه تجربه و خطا:
به کودک اجازه دهید تجربه کند و از اشتباهاتش درس بگیرد. -
تشویق استفاده از منابع دیگر:
کودک را به استفاده از منابع مختلف برای حل مسائل تشویق کنید، مثل کتاب، اینترنت یا مشورت با بزرگ‌ترها. -
ایجاد تصویر ذهنی مثبت:
کودک باید از خود تصویر ذهنی مثبت داشته باشد. والدین با تشویق، تعریف و تمجید درست می‌توانند به این امر کمک کنند.
چگونه فرزندمان را به یادگیری و همکاری تشویق کنیم
والدین می‌توانند با روش‌های ساده اما مؤثر، علاقه کودک به یادگیری و همکاری را افزایش دهند:
-
ایجاد انگیزه در کودکان:
کودکان با انگیزه بیشتر به حرف والدین گوش میدهند. برای ایجاد انگیزه میتوان از روش‌های مختلف مثل تعریف از تلاش کودک، دادن پاداش‌های کوچک یا ایجاد چالش‌های جذاب استفاده کرد. -
ترغیب به مشارکت فعال:
به جای تحمیل وظایف، کودک را در فرآیند تصمیم‌گیری و حل مسائل مشارکت دهید. مثلاً در تمیز کردن اتاق، اجازه دهید کودک انتخاب کند که ابتدا کدام بخش را مرتب کند. -
استفاده از بازی و فعالیت‌های تعاملی:
آموزش از طریق بازی باعث میشود کودک بیشتر توجه کند و درس‌ها را راحت‌تر یاد بگیرد. بازی‌های گروهی و تعاملی، مهارت‌های اجتماعی و همکاری را نیز تقویت میکنند. -
تعیین اهداف کوچک و قابل دستیابی:
به جای فشار آوردن برای رسیدن به اهداف بزرگ، اهداف کوچک و قابل دستیابی تعیین کنید. این کار باعث افزایش اعتماد به نفس کودک میشود.
نقش والدین در شکل‌دهی شخصیت کودک
شخصیت کودک تا حد زیادی تحت تأثیر رفتار و نگرش والدین شکل میگیرد. توجه به نکات زیر میتواند اثرگذاری بیشتری داشته باشد:
-
مدل‌سازی رفتار مثبت:
کودکان رفتار والدین را تقلید میکنند. اگر والدین خودشان صبور، منظم و مثبت باشند، کودک نیز همین ویژگی‌ها را یاد میگیرد. -
ارتباط مؤثر و احترام‌آمیز:
ارتباط با کودک باید مبتنی بر احترام و همدلی باشد. نه تنها کلمات، بلکه لحن، رفتار و حرکات بدن والدین تأثیرگذار است. -
ایجاد محیط امن و حمایتی:
کودک باید احساس کند که در خانه مورد حمایت و پذیرش است. محیط امن باعث میشود کودک راحت‌تر احساسات و نیازهای خود را بیان کند. -
تقویت مهارت‌های حل مسئله:
به جای حل فوری مشکلات کودک، او را راهنمایی کنید تا خودش راه‌حل مناسب پیدا کند. این کار باعث تقویت استقلال و اعتماد به نفس میشود.
تکنیک‌های عملی برای برقراری ارتباط مؤثر با کودکان
برخی از تکنیک‌ها بسیار ساده اما مؤثر هستند:
-
تعیین زمان مناسب برای گفتگو:
زمان‌هایی که کودک آرام و آماده گوش دادن است، بهترین فرصت برای گفتگو است. مثلاً بعد از بازی یا استراحت کوتاه. -
گوش دادن فعال و بدون قضاوت:
وقتی کودک حرف میزند، بدون قطع کردن و قضاوت گوش دهید. این کار باعث میشود کودک احساس کند حرفش ارزشمند است و تمایل بیشتری به گوش دادن پیدا کند. -
استفاده از لحن و زبان بدن مثبت:
حرکات بدن و لحن صدا باید هماهنگ با پیام باشد. لبخند، تماس چشمی و استفاده از لحن دوستانه باعث جلب توجه کودک میشود. -
تکرار پیام‌ها با روش‌های متفاوت:
برای اطمینان از درک پیام، میتوان از شکل‌های مختلف مثل تصویر، یادداشت یا بازی استفاده کرد. -
تقسیم پیام به مراحل کوچک:
پیام‌های طولانی را به بخش‌های کوتاه تقسیم کنید تا کودک راحت‌تر آنها را درک کند.
نقش تعریف و تمجید در رشد شخصیت کودک
تعریف و تمجید درست باعث تقویت اعتماد به نفس و تصویر ذهنی مثبت کودک میشود:
-
تشویق بر اساس تلاش:
به جای تمرکز صرف بر نتیجه، از تلاش و پشتکار کودک تقدیر کنید. -
توضیح دلیل تمجید:
هنگام تعریف، توضیح دهید چرا رفتار یا تلاش کودک ارزشمند است. این کار باعث میشود کودک دلیل اهمیت آن را درک کند. -
تمجید از مهارت‌های اجتماعی:
نه تنها مهارت‌های فردی، بلکه مهارت‌های اجتماعی مثل همکاری، همدلی و مشارکت را نیز تحسین کنید. -
تشویق به تلاش مجدد پس از شکست:
به کودک نشان دهید که شکست یک فرصت برای یادگیری است و او میتواند دوباره تلاش کند.
مدیریت خشم و رفتارهای منفی کودکان
والدین با مدیریت رفتارهای منفی می‌توانند محیط امن و حمایتی ایجاد کنند:
-
بیان احساسات والدین:
به جای تنبیه، احساسات خود را به کودک منتقل کنید. مثلاً بگویید: «وقتی اسباب‌بازی‌ها روی زمین ریخته، من ناراحت می‌شوم.» -
اعمال عواقب طبیعی:
اجازه دهید کودک تجربه کند که هر رفتار عواقب خود را دارد، مثل خراب شدن اسباب‌بازی یا از دست دادن فرصت بازی. -
پیشنهاد راه حل مناسب:
به کودک نشان دهید چگونه میتواند اشتباه خود را جبران کند. -
جلوگیری از تکرار رفتار منفی:
با آموزش و تمرین، کودک می‌آموزد که رفتارهای مناسب و غیرمناسب چه هستند.
اهمیت استقلال و مسئولیت‌پذیری
استقلال و مسئولیت‌پذیری مهارت‌های مهمی هستند که کودک را برای زندگی اجتماعی و حرفهای آماده میکنند:
-
اجازه تصمیم‌گیری:
کودک باید فرصت داشته باشد که در مسائل کوچک تصمیم بگیرد و عواقب آن را تجربه کند. -
تشویق به حل مسائل:
به جای حل فوری مشکلات کودک، او را تشویق کنید که خودش راه حل پیدا کند. -
ایجاد فرصت برای تجربه موفقیت:
فرصت‌هایی ایجاد کنید تا کودک بتواند مهارت‌های خود را تجربه کرده و موفق شود. -
تقویت اعتماد به نفس:
با تشویق، تعریف و ایجاد فرصت‌های مستقل، اعتماد به نفس کودک افزایش می‌یابد. -
نقش همدلی در ارتباط با کودکان
همدلی کلید ایجاد ارتباط موثر با کودکان است. وقتی والدین همدلی میکنند، کودک احساس امنیت و ارزشمندی میکند:
-
شناخت احساسات کودک:
سعی کنید دلیل ناراحتی یا عصبانیت کودک را بفهمید. حتی اگر علت کوچک به نظر برسد، برای کودک مهم است. -
بیان همدلی به صورت کلامی و غیرکلامی:
می‌توانید با جملاتی مانند «می‌دانم که وقتی اسباب‌بازی‌هایت خراب شد ناراحت شدی» همدلی خود را نشان دهید. زبان بدن مثل لمس آرام، لبخند یا نگاه مهربان نیز مهم است. -
اجتناب از سرزنش:
سرزنش باعث کاهش اعتماد و تمایل کودک به گوش دادن میشود. بهتر است روی حل مشکل و آموزش تمرکز کنید. -
تبدیل احساسات منفی به یادگیری:
به کودک کمک کنید تا از احساسات منفی خود درس بگیرد. برای مثال، وقتی کودک عصبانی است، با او درباره راه‌های آرام شدن و حل مشکل صحبت کنید.
استفاده از داستان و مثال‌های ملموس
داستان و مثال‌های واقعی می‌توانند پیام والدین را برای کودک قابل فهم و جذاب کنند:
-
داستان‌سرایی:
با استفاده از داستان‌های کوتاه میتوان پیام‌های اخلاقی یا آموزشی را منتقل کرد.
مثال: به جای گفتن «نباید دیگران را اذیت کنی»، داستانی از یک کودک که با مهربانی رفتار کرده و نتیجه خوبی گرفته، تعریف کنید. -
استفاده از اسباب‌بازی و ابزار:
برای آموزش مفاهیم، میتوان از اسباب‌بازی‌ها یا ابزارهای ملموس استفاده کرد.
مثال: برای توضیح همکاری، با استفاده از بلوک‌ها یک سازه بسازید و نشان دهید که کار گروهی چگونه موثر است. -
مثال‌های روزمره:
استفاده از موقعیت‌های واقعی و روزمره برای آموزش، کودک را بهتر درگیر میکند.
مثال: وقتی کودک در خریدگاه وسایل را درست نمی‌گذارد، با او درباره نظم و مسئولیت صحبت کنید.
ایجاد محیط یادگیری مثبت
محیط خانه و کلاس نقش مهمی در توجه و یادگیری کودک دارد:
-
فضای آرام و بدون حواس‌پرتی:
برای گفتگو و یادگیری، محیط آرام و کم‌حواس‌پرتی مناسب است. -
تنوع در فعالیت‌ها:
ترکیب بازی، تمرین عملی، مطالعه و فعالیت‌های خلاق باعث حفظ تمرکز و علاقه کودک میشود. -
تشویق به مشارکت اجتماعی:
کودکان با فعالیت‌های گروهی و تعامل با دیگران مهارت‌های اجتماعی و همکاری را یاد می‌گیرند. -
ایجاد روتین و ساختار:
داشتن زمان مشخص برای مطالعه، بازی و گفتگو باعث ایجاد نظم و حس امنیت در کودک میشود.
مدیریت استرس والدین و تأثیر آن بر کودک
والدین پر استرس نمی‌توانند ارتباط مؤثر با کودک برقرار کنند. مدیریت استرس خود والدین اهمیت زیادی دارد:
-
روش‌های آرام‌سازی:
تمرین تنفس عمیق، مدیتیشن یا ورزش‌های سبک میتواند استرس را کاهش دهد. -
تخصیص زمان برای خود والدین:
والدین نیز نیاز به استراحت و تفریح دارند. وقتی والدین آرام و متعادل هستند، کودک نیز آرامش بیشتری دارد. -
مثال‌زدن رفتار مناسب:
کودک رفتار والدین را تقلید میکند. وقتی والدین با آرامش و احترام با دیگران برخورد میکنند، کودک نیز همین رفتار را یاد میگیرد.
آموزش مسئولیت‌پذیری از طریق مشارکت در کارهای خانه
-
تقسیم وظایف متناسب با سن کودک:
به کودک کارهای متناسب با سنش بدهید تا مهارت‌های عملی و مسئولیت‌پذیری او تقویت شود.
مثال: جمع کردن اسباب‌بازی‌ها، مرتب کردن میز، کمک در تهیه غذا. -
توضیح دلیل اهمیت کار:
به کودک نشان دهید هر کاری چه تأثیری دارد.
مثال: «اگر ظروف را بشوییم، آشپزخانه تمیز می‌ماند و همه راحت‌تر غذا می‌خوریم.» -
تشویق و تقدیر از تلاش کودک:
حتی تلاش کوچک نیز باید تحسین شود تا کودک انگیزه پیدا کند.
آموزش حل مسئله و تصمیم‌گیری
آموزش حل مسئله باعث افزایش استقلال و اعتماد به نفس کودک میشود:
-
طرح مسئله به زبان ساده:
مسئله را با جملات کوتاه و قابل فهم برای کودک توضیح دهید. -
دعوت کودک به ارائه راه حل:
کودک را تشویق کنید تا خودش راه حل پیدا کند و نظر بدهد. -
هدایت به تصمیم درست:
اگر راه حل کودک مناسب نبود، با هم بررسی کنید چرا و پیشنهاد بهتری ارائه دهید. -
تحسین تصمیم‌گیری صحیح:
وقتی کودک تصمیم مناسبی گرفت، حتماً تعریف و تشویق شود تا تکرار شود.
اهمیت آموزش احساسات و همدلی
کودکان با یادگیری مدیریت احساسات، بهتر می‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند:
-
شناخت احساسات خود و دیگران:
به کودک کمک کنید تا احساسات خود و دیگران را تشخیص دهد. -
بیان احساسات با کلمات:
به جای رفتارهای منفی مثل داد و فریاد، به کودک یاد دهید احساساتش را با کلمات بیان کند. -
تقویت همدلی:
با نشان دادن نگرانی و دلسوزی برای دیگران، مهارت همدلی کودک تقویت میشود.
-
-
تقویت مهارت‌های اجتماعی کودکان
مهارت‌های اجتماعی به کودکان کمک میکند تا در جمع و محیط مدرسه با دیگران به خوبی تعامل داشته باشند. والدین می‌توانند این مهارت‌ها را با تمرین و حمایت تقویت کنند:
-
تشویق به بازی گروهی:
بازی‌های گروهی مانند فوتبال، بازی‌های فکری و کاردستی مشترک، مهارت‌های همکاری، نوبت‌دهی و حل اختلاف را آموزش میدهد. -
مدل‌سازی رفتار اجتماعی مناسب:
کودک رفتار والدین را تقلید میکند. رفتار مهربانانه، احترام به دیگران و استفاده از جملات مودبانه را به او نشان دهید. -
تمرین ابراز نظر و شنیدن دیگران:
به کودک یاد دهید که نظرات خودش را بیان کند و به دیگران نیز گوش دهد. این کار باعث میشود کودک هم محترم باشد و هم احترام بگذارد. -
تشویق به کمک به دیگران:
کارهای کوچک مثل کمک به هم‌کلاسی، همسایه یا دوستان، مهارت‌های همدلی و مسئولیت‌پذیری را تقویت میکند.
آموزش مهارت‌های تصمیم‌گیری و حل مسئله
مهارت‌های حل مسئله به کودکان کمک میکند تا در زندگی مستقل شوند:
-
طرح مشکلات واقعی:
به کودک مشکلات واقعی روزمره را ارائه دهید و از او بخواهید راه‌حل پیدا کند. مثال: «اگر توپت در خیابان بیفتد، چه کاری انجام می‌دهی؟» -
راهنمایی و بازخورد:
پس از اینکه کودک راه حل خود را بیان کرد، بازخورد دهید و نقاط مثبت و بهتر شدن راه حل را نشان دهید. -
تشویق به تجربه و اشتباه کردن:
کودک را تشویق کنید که از اشتباهاتش درس بگیرد. این کار اعتماد به نفس و مهارت تصمیم‌گیری او را افزایش میدهد. -
ایجاد محیط امن برای اشتباه:
اگر کودک در محیط امن بتواند اشتباه کند و دوباره تلاش کند، انگیزه او برای یادگیری و گوش دادن به والدین بیشتر میشود.
پرهیز از مقایسه و تنبیه
-
مقایسه نکردن با دیگران:
مقایسه کودک با خواهر، برادر یا دوستانش باعث کاهش اعتماد به نفس میشود و او کمتر به حرف والدین گوش میدهد. -
تنبیه نکردن و ارائه راه حل:
به جای تنبیه، مشکلات را با گفتگو و ارائه راه حل حل کنید. مثال: اگر کودک اسباب‌بازی را خراب کرد، به او نشان دهید چگونه آن را تعمیر کند یا جایگزین مناسبی پیدا کند. -
توضیح علت رفتار اشتباه:
به کودک توضیح دهید که چرا رفتارش اشتباه است و چه اثراتی دارد. این کار باعث میشود کودک بفهمد و خودش اصلاح کند.
استفاده از تکنیک‌های روانشناسی در گفتگو
کتاب چطور با بچه ها حرف بزنیم تا به حرف هایمان گوش بدهند روش‌های روانشناسی ساده اما موثر را آموزش میدهد:
-
تکنیک برچسب احساسات:
به کودک کمک کنید احساساتش را بشناسد و اسم بگذارد. مثال: «می‌بینم وقتی اسباب‌بازی‌ات خراب شد ناراحت شدی، درست است؟» -
تکنیک تقویت رفتار مثبت:
هنگامی که کودک رفتار درست انجام میدهد، سریع و دقیق تحسین کنید. این کار باعث تکرار رفتار مثبت میشود. -
زبان غیرمستقیم:
به جای استفاده از جملات دستوری مستقیم، از زبان غیرمستقیم استفاده کنید تا کودک حس فشار و سرزنش نداشته باشد. مثال: «وقتی شیر روی زمین ریخت، چه کار میتوانیم کنیم تا تمیز شود؟» -
تکنیک پیام کوتاه:
به جای توضیحات طولانی، پیام‌ها را کوتاه و واضح بیان کنید. مثال: به جای گفتن «لطفاً قبل از اینکه برویم بیرون، لباس‌هایت را بپوش و کفش‌هایت را ببند»، میتوان گفت: «لباس‌ها و کفش‌ها!».
تقویت استقلال و اعتماد به نفس
-
اجازه دادن به انتخاب:
به کودک اجازه دهید درباره کارهای روزمره خودش تصمیم بگیرد. مثال: «دوست داری امروز چه لباسی بپوشی؟» -
تشویق به تلاش و تمرین:
کودک را برای تلاشش تشویق کنید، حتی اگر نتیجه کامل نباشد. مثال: «می‌بینم که برای بستن بند کفش‌هایت خیلی تمرین کردی، عالیه!» -
کاهش دخالت مستقیم والدین:
به جای حل فوری مشکلات کودک، اجازه دهید خودش راه حل پیدا کند و تجربه کند. -
ایجاد فرصت برای موفقیت‌های کوچک:
موفقیت‌های کوچک اعتماد به نفس کودک را تقویت میکند و باعث میشود بیشتر به حرف والدین گوش دهد.
ایجاد تصویر ذهنی مثبت از خود
-
تاکید بر نقاط قوت:
به کودک کمک کنید نقاط قوتش را بشناسد و به آنها افتخار کند. مثال: «تو خیلی خلاق هستی وقتی نقاشی می‌کنی رنگ‌ها را به زیبایی انتخاب می‌کنی.» -
تشویق به رفتار مثبت:
با توجه به رفتارهای مثبت، کودک حس موفقیت میکند و تمایل دارد به نصیحت‌ها و راهنمایی‌های والدین گوش دهد. -
ایجاد محیط حمایتی:
محیط خانه باید امن و حمایتی باشد تا کودک بتواند اعتماد به نفسش را رشد دهد و در معرض شکست، خود را بی‌ارزش حس نکند.
ارتباط با متخصصین و روانشناسان
برای والدینی که نیاز به مشاوره حرفهای دارند، مراجعه به روانشناس میتواند مفید باشد:
-
مشاوره آنلاین:
با کلینیک روانشناسی معتبر می‌توانید به صورت آنلاین با روانشناس در ارتباط باشید. -
انتخاب نوع ارتباط:
والدین می‌توانند نحوه ارتباط (تماس تلفنی، ویدئو یا پیام) را انتخاب کنند. -
دریافت راهنمایی عملی:
روانشناس میتواند تکنیک‌های عملی برای بهبود گوش دادن کودک و افزایش همکاری او ارائه دهد.
جمع‌بندی
کتاب چطور با بچه ها حرف بزنیم تا به حرف هایمان گوش بدهند نوشته آدل فابر و الین مازلیش، راهکارهای عملی و علمی برای والدین ارائه میدهد تا:
-
به کودک گوش دهند و همدلی کنند
-
پیام‌ها را کوتاه و واضح منتقل کنند
-
از تنبیه اجتناب کنند و به جای آن راه حل ارائه دهند
-
مهارت‌های اجتماعی، تصمیم‌گیری و استقلال کودک را تقویت کنند
-
اعتماد به نفس و تصویر ذهنی مثبت از خود در کودک بسازند
با اجرای این اصول، والدین می‌توانند محیطی امن، حمایتی و آموزشی برای فرزندان خود ایجاد کنند و فرزندانی مطیع، مستقل و با اعتماد به نفس پرورش دهند.
-
چرا بچه‌ها به حرف ما گوش نمی‌دهند؟
بچه‌ها معمولاً نه از سر نافرمانی، بلکه به دلایل مختلفی مانند نداشتن درک کافی از پیام، خستگی، نیاز به توجه، یا روش نادرست گفت‌وگوی والدین به حرف آنها گوش نمی‌دهند. وقتی والدین با لحن دستوری، پرخاشگر یا همراه با سرزنش صحبت میکنند، کودک به‌جای شنیدن محتوا، روی احساسات منفی متمرکز میشود و مقاومت میکند. همچنین اگر والدین در حرف‌هایشان ثبات نداشته باشند یا شنونده خوبی نباشند، کودک احساس میکند حرفهای او اهمیتی ندارد و واکنش منفی نشان میدهد. ارتباط مؤثر نیاز به همدلی، توجه، و شیوه بیان مناسب دارد تا کودک مشتاقانه گوش دهد و همکاری کند.
چ زمانی بهتر است با بچم صحبت کنم که حرفمو گوش بده؟
زمان‌بندی درست در گفت‌وگو با کودک نقش بسیار مهمی دارد و گاهی بهترین کار این است که در برخی موقعیت‌ها حرف نزنیم. زمانی که کودک خسته، گرسنه، عصبانی یا در حال بازی است، احتمال دارد پیام شما به‌درستی دریافت نشود یا حتی باعث ایجاد مقاومت و بی‌توجهی شود. همچنین وقتی احساسات کودک خیلی شدید است، بهتر است اجازه دهید ابتدا آرام شود و سپس با صبر و حوصله صحبت کنید. انتخاب زمان مناسب برای گفتگو، بخشی از هنر ارتباط مؤثر است که باعث میشود کودک با ذهنی باز و تمرکز بهتر به حرف‌هایتان گوش دهد و همکاری بیشتری نشان دهد.
بچه‌ها معمولاً نه از سر نافرمانی، بلکه به دلایل مختلفی مانند نداشتن درک کافی از پیام، خستگی، نیاز به توجه، یا روش نادرست گفت‌وگوی والدین به حرف آنها گوش نمی‌دهند. وقتی والدین با لحن دستوری، پرخاشگر یا همراه با سرزنش صحبت میکنند، کودک به‌جای شنیدن محتوا، روی احساسات منفی متمرکز میشود و مقاومت میکند. همچنین اگر والدین در حرف‌هایشان ثبات نداشته باشند یا شنونده خوبی نباشند، کودک احساس میکند حرفهای او اهمیتی ندارد و واکنش منفی نشان میدهد. ارتباط مؤثر نیاز به همدلی، توجه، و شیوه بیان مناسب دارد تا کودک مشتاقانه گوش دهد و همکاری کند.
زمان‌بندی درست در گفت‌وگو با کودک نقش بسیار مهمی دارد و گاهی بهترین کار این است که در برخی موقعیت‌ها حرف نزنیم. زمانی که کودک خسته، گرسنه، عصبانی یا در حال بازی است، احتمال دارد پیام شما به‌درستی دریافت نشود یا حتی باعث ایجاد مقاومت و بی‌توجهی شود. همچنین وقتی احساسات کودک خیلی شدید است، بهتر است اجازه دهید ابتدا آرام شود و سپس با صبر و حوصله صحبت کنید. انتخاب زمان مناسب برای گفتگو، بخشی از هنر ارتباط مؤثر است که باعث میشود کودک با ذهنی باز و تمرکز بهتر به حرف‌هایتان گوش دهد و همکاری بیشتری نشان دهد.
Comments (111)
زهرا زارع وامرزانی
2021-12-24باعرض سلام
به نظر بنده بچها به طور طبیعی مخالف گوش دادن نیستند پس میتوان بالحن مادرانه صحبت کرد
همیشه به کودکانمان احساس ارزشمند بودن بدهیم چراکه کودک از بدو تولد به روابطی نیاز داره که دران احساس ارزشمند بودن داشته باشه
وسعی کنیم حرف ها و صحبت هامون رو به طور خلاصه بگیم به کودکانمان
صبحت های طولانی ونصیحت های خسته کننده نه تنها هیچ تاثیری ندارد بلکه از اهمیت حرف هامون کم میکنه پس به طور خلاصه نکات مهم و یاداورشیم به بچه‌ها مون .
فاطمه عسکری پور
2021-12-24سلام وقت بخیر و عرض ادب
از نظر من به طور خلاصه اینکه چطور با بچه ها حرف بزنیم به این صورت میباشد ؛ ✓اسم کودک رو صدا بزنید ✓با کودک ارتباط چشمی داشته باشید ✓به کودک گوش بدید ✓سوال بپرسید✓الگو باشید تا بتوانید توقع خوش رفتاری از کودک داشته باشید ✓از جملات مثبت استفاده کنید✓کودکانه رفتار کنید ✓وسط حرف کودک نپرید ✓ملاحظه گر باشید✓تهدید نکنید ✓به تن صدا و لحن کلام توجه کنید .
مریم عبدالهی
2021-12-24سلام وعرض ادب
به نظر من پدر مادر در ابتدا باید اموزش ببینند که با فرزند خود چگونه رفتار کنند. هر چه پدر ومادر در کودکی در تربیت فرزند خود تلاش کنند نتیجه ان در بزرگسالی مشخص می شود. همچنین والدین می توانند کار هایی را که فکر میکنند کودک از پس ان بر می اید به او واگذار کنند ودر ازای درست انجام دادن ان به او جایزه بدهند در این صورت کودک تشویق میشود ومسولیت پذیری را از کودکی فرا میگیرد.
شیما برکچی
2021-12-22با سلام خدمت استاد عزیز
زمانی که کودکتان کار ناپسند و ناهنجاری انجام میدهد،
از خود توجهی نشان ندهید و در عوض به تعریف کارهای
خوبی که در گذشته انجام داده بپردازید.
مثال: یادته دیروز اسباب بازی ها تو خودت جمع کردی؟
خیلی اون کارتو دوست داشتم…
وقتی کودک میبیند به کارها و رفتارهای نامطلوبش
توجهی نمیشود و کار خوبی که در گذشته انجام داده
هنوز در ذهن والدین مانده، سعی میکند بیشتر کارهای
خوب و مورد پسند انجام دهد؛
چون کودکتان تشنه توجه شماست
واین رفتارهای نامطلوب هنگامی از
او سر میزند که به او توجه ندارید.
فاطمه اسکندری
2021-12-22طغیان و سرکشی نیز مانند یک رفتار طبیعی در بزرگسالان، در کودکان 2 تا 6 ساله، نیز بسیار عادی و نرمال است مهم است ،که کودک را درک کنید، به آنها گوش کنید، و به آنها عشق بدهید… و هم رفتار آنها را با سخت گیری های لازم اصلاح کنید سرکشی کودکان، معمولا به روش های مختلفی بسته به سن آنها وجود دارد همانطور رشد می کنند و بزرگ می شوند، تغییرات بسیاری بوجود می آید.حتی اگر فرزندتان موفق نشود و موفق نشود و دوباره دوباره نتواند، شما باید به او این اطمینان را بدهید، که همیشه می توانند بر روی عشق شما حساب کنند ؛ توضیح دهید که دلخوری شما به خاطر، راه هایی است که آنها کارشان را انجام می دهند.خود را جای آنها بگذارید، آنها را درک کنید و به آنها گوش دهید و از فریاد زدن بر آنها اجتناب کنید و برای حفظ آرامش تلاش کنید ، در مورد آنهایی که نوجوان هستند، روحیه و حال را مورد بررسی قرار ندهید و اجازه دهید که فضای خودشان را داشته باشند.
Hadiseh
2021-12-21سلام وقت بخیر
با کودکان باید مثل خودشان رفتار کرد نباید از ی بچه ی ۴ساله توقعی رو داشت که از نو جوان ۱۴ساله داریم اینکه بچه ها میتونن حرف بزنن یا راه برن خیلی چیز هارو بفهمند دلیل نمیشه کودک دیگر نباید اشتباه کند کودکان برای اینکه بتوانند درست ارتباط برقرار کند نیاز دارد که خیلی چیز هارا خودش درک کند اگر کودک دائم پرخاشگری میکند نباید دائم به او بگوییم ساکت باش سروصدا نکن باید با کودک خود دوست باشیم تا به محض اینکه دچار سردرگمی یا مشکلی شد ان را به زبان بیاورد نه اینکه از راه دیگر استفاده کند
لیلی مظلومی
2021-12-21با سلام. به عقیده من داد زدن، در هیچ موقعیتی و هنگام مواجه شدن با هیچ فردی، نتیجه مطلوبی به بار نمیاره. مخصوصا اگه طرف و مخاطب ما کودک باشه، شاید در همون لحظه کودک از روی ترس یا اجبار سکوت کنه، اما بلافاصله همه چیزو فراموش می کنه و یاد می گیره که بعد از این هرچی می خواد خودش داد بزنه و با فریاد عنوان کنه خواسته خودشو. باید با احترام با بچه برخورد کرد. لحن شوخی و طنز خیلی در بچه ها تاثیر گذاره و باعث میشه بیشتر به مفهوم حرف پی ببره. آروم و مهربون حرف زدن و برخورد کردن با بچه خیلی موثره چون بچه ناخودآگاه تمایل پیدا می کنه که به حرف گوش بده. به صورت متقابل به حرفهای بچه گوش بدیم و سکوت کنیم موقعی که داره حرف می زنه. وقتی متوجه احترام گذاشتن بهش می شیم، او هم متقابلا از روی احترام سکوت میکنه یا آروم حرف میزنه و داد نمیزنه. همین جریان باعث شنیده شدن حرفمون میشه. در ضمن الگوبرداری از گروه همسن و سال خودش بسیار موثره. بهتره با توجه به نظرات عقاید خودش براش دلیل بیاریم و اونو قانع کنیم.
سمانه زینعلیان
2021-12-21سلام ، به نظر من رفتار با کودکان مسئله پیچیده ای هست و باید والدین آموزش ببینن، چون که کودک در بزرگسالی هر طور بشود مسبب اصلی مادر و پدر هستن و بر میگرده به دوران کودکی که چطور باهاش رفتار کردن .
خدیجه عرب ساغری
2021-12-20سلام و عرض ادب خدمت خانم دکتر عزیز
مطالب این کتاب بسیار عالی و مفید است من امتیاز ۲۰ می دهم .
محمد مهدی قادری
2021-12-20مانند کودکان صحبت کنید ، این تفاوت در رفتار و گفتار شما موجب می شود توجه فرزندتان بیشتر جلب شود و چون از اینگونه لحن صحبت لذت می برد و تکرار آن را دوست دارد،کاری را که از او خواسته اید قطعا انجام می دهد.
کودکان از گروه همسالان و هر فردی که بیشتر شبیه آنها باشد، بیشتر الگوبرداری می کنند و حرف شنوی دارند. شما با نظرات کودکتان آشنا هستید و زمانی که کاری از او می خواهید، می توانید با توجه به نظرات و عقاید او برایش دلیل بیاورید و او را قانع کنید.
زمانی که کودک نقاط مشترکی میان خود و والدینش می بیند، بیشتر به حرف های آنها گوش می دهد و حتی سعی می کند به والدین خود نزدیک تر شود
محمدرضا فدایی
2021-12-20بسیار عالی والدین قدیم فقط با تنبیه ادب میکردند ولی حالا با روش های جدید البته این جوری جامعه پیشرفت نمیکنه چون بعضی والدین روش خودشون دارند
Rezainejad
2021-12-20با سلام
در ادامه مطلبتون این نکته مهم که والدین حرفشون رو واضح و روشن بیان کنند چون اکثر والدین خیلی کلی صحبت می کنند به عنوان مثال میگن:« شلوغ نکن،مؤدب باش» همچنین خوبه که وقتی کودک سرپیچی میکنه رفتاری قاطع داشته باشیم ، مثلا« همین الان برو تو اتاقت» و مهم تر از اون باید احساسات و عواطف خودمونو کنترل کنیم و زمانی که عصبانی هستیم به جای فریاد زدن آرامش خودمون رو حفظ کنیم چون هنگام برخورد خشونت آمیز، آموزش مؤثر نخواهد بود
ممنون از مطالب خوبتون
آیدا سیف الهی بیار
2021-12-20با سلام
۱. به کودکان احترام بگذارید:یعنی اینکه پایه و اساس رابطه‌ی خود را بر احترام متقابل قرار دهید. در چنین شرایطی کودکان حرف‌شنوی از شما را با احترام و از روی میل انجام خواهند داد.
۲.فریاد نزنید:فریاد زدن حس بی‌ارزش بودن را به کودک منتقل میکند. در این رابطه کودک احساس میکند مورد بی احترامی قرار گرفته است و برای والدین خود اهمیتی ندارد، پس بعد از مدتی دیگر از شما حرف‌شنوی نخواهد داشت. پس این روش را فراموش کنید.
۳.از قانون طلایی استفاده کنید:«آنچه را برای خود می‌پسندی برای دیگران نیز بپسند.» کافی است به این قانون طلایی عمل کنید. اگر حرف‌شنوی کودکان و احترام آنها را می‌خواهید، شما هم باید محترمانه برخورد کنید. هنگام صحبت با فرزندانتان، مهربان و آرام باشید و از کلمات محبت‌آمیز به جای سرزنش کردن استفاده کنید.
۴.به جملاتی که می‌گویید دقت کنید:اگر کودک احساس کند برایش اهمیت قائل هستید و خواسته‌ی خود را با احترام بیان میکنید، به حرف‌هایتان گوش خواهد داد به حرفی که میزنیم باید عمل کنیم
۵.قاطع نیستید و سر حرفهای خود نمی‌مانید
۶.خیلی زود عصبانی می‌شوید:اگر قصد دارید کودک را برای انجام دادن یا ندادن کاری قانع کنید، نیازی به عصبانیت نیست. کافی است با آرامش و احترام به او یادآور شوید که گوش ندادن به حرف شما چه عواقبی دارد.
۷.منطقی باشید
۸.کوتاه و تاثیرگذار حرف بزنید
۹.توجه کامل خود را به کودکان معطوف کنید
۱۰.برای کودکان ارزش قائل شوید
۱۱.الگوی خوبی باشیم
محمدحسین ابراهیمیان
2021-12-20درود و عرض ادب
ممنونم از مقاله ی زیباتون 🌹
اما نظر من این ک برای رشد صحیح کودک در خانه قوانین ای وضع کنید و خود هم ان ها را انجام دهید مانند تمیز کردن اتاق خود و به ازای کار های مثبت او هدیه ای که فکر میکنید دوست دارد بهش بدهید….. مطمعن باشید تاثیر مثبتی خواهد داشت و کودک نسبت به قوانین سخت کوش تر و با رضایت بیشتر کار های خود را انجام می دهد که بی شک سبب مسئولیت پذیری او در همان سنین کم می شود
leylimazloomi10203
2021-12-20با سلام. به اعتقاد اینجانب، پرهیز از لحن تند و پرخاشگرانه در هنگام رویارویی با کودک درنتیجه گیری مشکلات و بحثها بسیار مفید است. کودکان به دنبال آرامش و حمایت هستند هرچند که در پدیدآوردن مشکلات مقصر باشند. آنها به دنبال حامی هستند چون به نظر خودشان دلیل موجهی برای اشتباه کردن دارند. زمانی که با لحنی آرام و با جوی به دور از خشونت از آنها توضیح می خواهیم پاسخهای صادقانه تر و صحیح تری به دست می آوریم که منجر به دستیابی به راه حلهای صحیح در مواجهه با مشکلات کودک می شود.
فهیمه امینی
2021-12-19سلام
بسیار مفید و کاربردی بود ،در صحبت با کودکان باید از زیاده گویی در ارایه مطالب به آنها اجتناب شود کودکان از زیاد صحبت کردن ما زود خسته میشوند اگر مطالب زیادی برای بیان کردن داریم باید آن ها را به بخش های کوتاه و مختصر و مفید تقسیم کنیم و بعد ب یک به یک با کودک در میان بگذاریم همچنین زمانی که چند درخواست از کودک داریم بهتر است ابتدا از درخواست های ساده تر شروع کنیم و بعد آنها را تشویق به انجام خواسته های بعدی کنیم
نجمه
2021-12-19با سلام
وقتی تصمیم می گیرید صاحب فرزندی شوید، یعنی مسؤولیت
بلندمدت و سنگین تربیت او را پذیرفته اید. در تربیت کودک مانند
هر کار دیگری، با مشکلاتی روبرو خواهید شد؛ اما با گذشت زمان و
کسب تجربه، اعتماد به نفس شما افزایش می یابد، به طوری که در
تربیت فرزندان بعدی از تجربیات قبلی خود استفاده کرده و از
عملکردتان راضی تر خواهید بود. اما باز هم ممکن است گاهی احساس
یک تازه کار را داشته باشید و در حل مشکلات سردرگم شوید. کتابی
که پیش رو دارید، یکی از مراجع راه گشا در این زمینه است.
نویسندگان این کتاب، گروهی متشکل از یک روانشناس بالینی
کودک، یک مشاور تحصیلی و یک معلم کارآزموده هستند. این افراد
به مدت چند سال با تعداد بسیاری از والدین و کودکان مشاوره
کرده اند، سپس با استفاده از تجارب خود و عقاید دیگر متخصصان و
حتی والدینی که روش های تربیتی موفقی را آزموده اند، این کتاب را
تألیف کرده اند. مطالبی که از نظر شما می گذرد، باعث می شود درک
شما از مسائل، بهتر شود و کاربرد روش های ساده تر گردد. به خاطر
داشته باشید که نباید در کوتاه مدت، انتظار پیشرفت زیادی داشته
باشید. اهداف خود را متناسب با سن، شخصیت، تواناییها، جنس و
میزان رشد عقلی فرزندانتان تعیین کنید. همه کودکان در یک سن
مشخص وارد مرحله ای مشابه نمی شوند و همچنین میزان
آموزش پذیری آنها نیز به یک میزان نیست. از آنجا که شما بهتر از
هر کس دیگری کودک خود را می شناسید، به قضاوت و غریزه خود
اعتماد کنید.
تربیت در نظر بیشتر والدین، چیزی جز تنبيه
نیست؛ ولی واژة «تربیت» در واقع به معنای
تعلیم دادن یا پرورش؛ شامل مجموعه ای از
روش های مثبت و منفی است. وقتی کودکان
خود را تربیت می کنید، به آن ها می آموزید که
چطور رفتار کنند. پیش از آن که انجام کاری را از
آنها بخواهید، به آنها آموزش می دهید. شما
برای آن ها قالب های رفتاری میسازید تا آنچه را
که از آن ها انتظار دارید، ببینند.
به طور مناسب و مقتضی از کودک تحسین کنید.
برای دریافت پاسخ های بهتر، نوع تحسين را با
سن و اخلاق کودک متناسب کنید. برای نمونه در
آغوش گرفتن، بوسیدن و دیگر نشانه های عملی
محبت، همراه با کلمات مهرآمیز، برای کودکان
خردسال مؤثرند، اما در مورد کودکان بزرگتر، بهتر
آن است که از پیام های سڑی استفاده کنیم. زیرا
این کودکان بیشتر دوست دارند به طور خصوصی
تشویق شوند. برای نمونه می توانید با یک
چشمک یا اشاره دست نشان دهید که به عمل
خوبش توجه کرده اید.
از تنبیه در کنار روش های مثبت استفاده کنید.
وقتی تنبیه را به عنوان یک روش انتخاب
می کنید، باید به کودک آموزش نیز بدهید.
تنبيه به تنهایی، رفتار خوب را به کودک
نمی آموزد. اگر کودکتان را به خاطر دویدن به
سمت خیابان تنبیه کردید، سپس روش عبور از
خیابان را به او آموزش دهید و در نهایت به خاطر
منتظر ماندن در کنار خیابان یا عبور محتاطانه از
خیابان، او را تحسین کنید. با این روش، تأثیر
تنبیه بیشتر خواهد شد.
محمد رضا قریشی
2021-12-19بسیاری اوقات ناراحت از خصوصیات فرزندانمان هستیم و بابت شکستمان برای تغییر آنهامایوس میشویم آنزمان است که میتوانیم به اهمیت راهکارهای این مقاله جهت موفقیت خود پی ببریم
فاطمه حیدریان
2021-12-19با سلام و احترام
پدرو مادر بودن یکی از سخت ترین کارهای دنیاست.در این مقاله راهکارهای بسیار مفیدی برای ارتباط برقرار کردن و صحبت کردن والدین با فرزندانشان امده بود.نحوه صحیح صحبت کردن والدین با فرزندان میتواند خیلی از مشکلات ایجاد شده مانند عدم استقلال ویا پرخاشگری و عدم اعتماد به نفس و خجالتی بودن فرزندان را برطرف کند.با خواندن این موضوع میتوانیم محترمانه با نیازهای فرزندانمان برخورد کنیم.و با اینکار میتوانیم حلقه ی گفتگوی بی فایده ای را که از نسلی به نسل دیگر تداوم داشته را بشکنیم و ارثیه ای متفاوت به فرزندانمان منتقل کنیم.
مریم شهابی
2021-12-19نکات جالب، قابل تأمل و قابل اجرایی رو یادآوری کرده بود این مقاله. و من بعنوان یک مادر به خیلی از عکس العملای درست و غلطم پی بردم. مثلا من به دختر دو سال و نیمم گفتم مامان جون باید مسواک بزنی بعد از غذا خوردن تا دندونات خراب نشه و همیشه سالم و تمیز بمونه، و اون خیلی سریع پذیرفت و الان با گذشت دو سال هر زمان که غذا میخوره، خودش با اشتیاق مسواک میزنه. و باز در همون سن به دخترم که اتاقشو نامرتب کرده بود جای توضیح علت ناراحتیم گفتم، أه، بازم که اتاقتو بهم ریختی، و دخترم آشفته شده بود و مدام میپرسید مامان جون چرا ناراحتی، و تا چند ماه درگیر این بودم که نظم رو یادش بدم، چون اولین واکنشم اشتباه بود.
متشکر بابت مقاله ی مفیدتون.
موفق باشید.
ملیحه
2021-12-19سلام
بچه‌ها معمولا فکر میکنند هرکاری که دل‌شان می‌خواهد، باید انجام بدهند. اگر هم چیزی خلاف میل‌شان باشد گریه میکنند، جیغ می‌زنند و یا با پرتاب کردن وسایل، اوقات‌تلخی میکنند. همانطور که هال رونکل (Hal Runkel) درمانگر خانواده اعتقاد دارد وقتی کودک درک کند که مرزهای تعریف‌شده و خوبی وجود دارد، یاد میگیرد که خودش را با شرایط وفق بدهد و به محدودیت‌ها احترام بگذارد.
هر زمان که کودک از قوانین پیروی کرد یا کار مثبتی انجام داد، از او تعریف و قدردانی کنید.
یکی از بزرگترین دلایل رفتارهای بد کودکان، احساس ناتوانی و ناامیدی آنهاست. دکتر بروکس در این زمینه اعتقاد دارد زمانی که کودکان ابزارهای مورد نیاز برای کشف خودشان را داشته باشند، بهتر رفتار میکنند چون در این صورت بهتر مراقب خود هستند و به قول معروف کمتر صدای شما را در می‌آورند! و در صورت مواجهه با چالش‌ها درست عمل میکنند.
هرچیزی را خواست، بلافاصله به او ندهید! دکتر اوسیت در این زمینه می‌گوید: «اجازه بدهید فرزندتان احساس ناخوشایند انتظار را تجربه کند؛ چون این یک تغییر بزرگ و مهم است». به فرزندتان کمک کنید که بی‌صبری خودش را مدیریت کند. بنظرم این چند راهکار میتونه موثر واقع بشه
هدی رضایی
2021-12-19سلام و عرض ادب
اگر نگاه ما به کودکمان نگاه به یک انسان متعالی باشد، انسانی که در مسیر حرکت به سمت بهترین خودش هست قطعا در حرف زدن با او دقت نظر بیشتری میکنیم،
او فقط یک کودک است، پس با منطق او، با دانش او و به اندازه ظرفیتش باید صحبت شود، به طور مثال همون طور که در متن گفته شد وقتی عصبانی ست نباید او را نصیحت کرد، همون طور که ما با این همه سن و این سطح از دانستنهایمان وقتی عصبانی هستیم از کسی نصیحتی نمی پذیریم و حتی ناراحت تر و عصبانی تر میشویم
یا به طور مثال وقتی می خواهیم تعاملی با او داشته باشیم باید سعی کنیم مثل یک شخصیت با او رفتار کنیم مثلا همین که به او بگوییم وسایلش را سر جایش بگذارد. اگر خودمان وسایل را سر جایشان بگذاریم در واقع توانمندی و شعور او را نادیده گرفتیم و اگر با دعوا و ناراحتی این را از او بخواهیم باز هم اعتماد به نفس او را خدشه دار کردیم.
باید بدانیم کودک یک انسان است در خانه ما. به امانت. روزی باید او را به خودش پس بدهیم، او مال ما نیست، او یک انسان است تحت تربیت ما.
زهرا ذوالفقاریان
2021-12-19با سلام و عرض ادب
رفتار و برخورد های پدر و مادر و خانواده تاثیر بسیار مهمی برتربیت فرزندان دارد. هنگامی که کودک عصبانی و ناراحت است نصیحت کردن و دعوا کردن و تنبیه کردن آن کار درستی نیست باید با فرزندان خود با محبت به آرامی برخورد کنیم باید به کودکان کمک کنیم و راه حلی برای آن پیدا کنیم تا بتوانند مشکلات خودشان را با کمک والدین خود حل کنند. اگر کودک بتواند مشکلات خود را در خانواده حل کند در خارج از خانه هم مشکلات خود را حل خواهد کرد. هنگامی که کودک بتواند مشکل خود را حل کند باعث افزایش اعتماد به نفس او میشود اعتماد به نفس یک امر بسیار مهم در رشد شخصیت کودک است. زمانی که به کودک درتصمیم های خود حق انتخاب بدهیم و اجازه دهیم تا در مورد یکسری از مشکلات خود تصمیم بگیرد باعث می شود اعتماد به نفس بالا برود و در آینده می تواند مستقل باشد .ارتباط کلامی و چشم در چشم شدن با کودک یک امردبسیار مهم و تاثیرگذار است باعث میشود کودک احساس کند در درون ما چه می گذرد و از چشم های ما درک می کند که در درون ما چه می گذرد و بهتر رفتار و حرفهای ما را می پذیرد .
همیشه باید احساسات خود را با فرزندان خود در میان بگذارید و بیان کنید به کار بردن از کلمات و جملاتی که محبت آمیز هستند مثل دوست دارم باعث صمیمیت و محبت میشود کودک باید احساس آرامش کند .درک کردن احساسات کودکان و صحبت کردن با آنها باعث افزایش آرامش آنها می شود.
بهاره احمدی
2021-12-19با سلام و عرض ادب
ما میتونیم با تاکید به نقاط مثبت کودک فرمان پذیری رو بالا ببریم چون پذیرای مثبت هستند تا منفی مپلا به جای اینکه بگیم اینجا نرو یا اون کارو نکن میتونیم بگیم این کار مورد قبول نیست به عنوان مثال وقتی به فرزندتون میگید که همین الان برو مسوام بزن یه کشمکش بین شما و فرزند ایجاد میشه اما وقتی یاداوری میکنید که قبل از خواب وقت مسواک زدنه اعتراضش میتونه نسبت به تایم مسواک زدن باشه نه شما .
زینب زمانیان
2021-12-18به نظر من باید با بچه ها به طور قاطع سخنگو و همیشه آنها را نصیحت نکن حرف های آنها به دقت گوش کنیم در موارد آنها اشتباه را انجام می‌دهم مدام سرزنش کنیم و آنها را درک کنیم شرایطشون و خودشان برای ما توضیح بدن نشان بدهند که کارشون بعد از شنیدن حرفهای آنها در مورد موضوع با آنها صحبت کنیم متوجه اشتباه خود شوند و در کار آنها تجدید نظر کنیم سعی کنیم همیشه با آنها مهربان باشیم و با آنها دوست باشیم و با آنها بدرفتاری نکنیم در هر کاری که اشتباه انجام میدهند سختگیری نکنیم و پرخاش و بد اخلاقی نکنیم تا آنها از ما یاد بگیرند چه رفتاری درست و چه رفتاری غلط است
Motahareh h.n
2021-12-18کودکان تنها زمانی که خودشان بخواهند، کاری را انجام می دهند. همین مسئله در اغلب اوقات، مشکل ساز می شود و حتی اختلافات متعدد و فراوانی را میان پدر و مادر به وجود می آورد.
اگر شما هم فرزندی دارید، شاید بگویید هر راهی را که به ذهنم می رسید امتحان کرده ام. مثلا بارها روش هایی مانندتنبیه، هدیه، تکرار فراوان درخواست ها، قهر و نادیده گرفتن کودک، مقایسه او با دیگر کودکان و بسیاری روش های دیگر را به کار برده ام اما برای کودکان امروزی، هیچ روشی جواب نمی دهد .برای والدین بسیار دشوار است که بتوانند فرزندشان را مسئولیت پذیر و مؤدب تربیت کنند.در این مقاله توصیه هایی ارائه شده است که به شما کمک می کند ارتباط بهتری با کودکتان داشته باشید و با او به گونه ای رفتار کنید که خواسته هایتان را عملی کند.
داد نزنید
فریاد زدن در هیچ موقعیتی و هنگام مواجه شدن با هیچ فردی، نتیجه مطلوبی به بار نمی آورد؛ به خصوص زمانی که مخاطب شما یک کودک یا حتی یک نوجوان باشد. تنها تاثیر فریاد کشیدن این است که در آن لحظه کودک می ترسد و شاید سکوت کند یا به اجبار خواسته شما را انجام دهد اما اندکی بعد کودک همه چیز را فراموش می کند به غیر از فریادی که می شنود و می آموزد که خودش هم در مواقع ضروری می تواند فریاد بکشد و به این ترتیب به خواسته اش برسد.گفتگو را متوقف کنید
شاید این جمله خیلی برایتان گران باشد اما باید بدانید که میزان صحبت ما والدین با فرزندان مان بسیار زیاد است. یک محقق و روانشناس آمریکایی تعداد جملات رهنمودی و اصلاحی والدین خطاب به فرزندانشان را در شبانه روز شمرد (جملاتی از قبیل لباست را آویزان کن، بشقابت را تمیز کن). تعداد این جملات حدود 200 جمله بود.به فریاد کشیدن و جیغ زدن متوسل می شوید
اکثر والدین وقتی می بینند بچه به حرف آنها گوش نمی کند فریاد می کشند. دکتر بربا می گوید این کار را بدتر می کند. او توصیه می کند که والدین آرام تر و مهربانانه تر صحبت کنند. نجوا کردن یک درخواست، نتیجه مثبت تری دارد تا اینکه صدا را بلندتر کنیم.
وقتی پدر و مادر با تُن و آهنگ صدای مهربانانه و آرام تری صحبت می کنند بچه ناخودآگاه بیشتر تمایل پیدا می کند که گوش دهد.به فریاد کشیدن و جیغ زدن متوسل می شوید
اکثر والدین وقتی می بینند بچه به حرف آنها گوش نمی کند فریاد می کشند. دکتر بربا می گوید این کار را بدتر می کند. او توصیه می کند که والدین آرام تر و مهربانانه تر صحبت کنند. نجوا کردن یک درخواست، نتیجه مثبت تری دارد تا اینکه صدا را بلندتر کنیم.
وقتی پدر و مادر با تُن و آهنگ صدای مهربانانه و آرام تری صحبت می کنند بچه ناخودآگاه بیشتر تمایل پیدا می کند که گوش دهد.
M. Y
2021-12-18بسته به سن و سطح رشد کودک این کار ممکن است سخت تر یا اسان تر باشد اما این موضوع به نوع صحبت شما با او هم بستگی دارد. شما ممکن است بطور مداوم و با اصرار زیاد درحال اموزش، نصیحت، کمک یا انتقاد باشید. از آنجا که استقلال، هدف اصلی یک کودک است مقاومت او در برابر انچه ب او گفته میشود طبیعی است. فریاد زدن در هیچ موقعیتی و هنگام مواجه شدن با هیچ فردی نتیجه مطلوبی ندارد. بخصوص زمانی که مخاطب شما یک کودک یا نوجوان است. باید بگونه ای رفتار کنید که دوست دارید فرزندتان انگونه باشد. با کودکتان ارام و با احترام صحبت کنید. شوخی و خنده وحتی لحن طنز در مورد کودکان و نوجوانان بسیار اثرگذار است.
مریم ملک احمدی
2021-12-18چگونه باکودکان حرف بزنیم:
به قدر کافی زمان بزاریم، به کودک گوش دهیم
یک الگوی خوب باشیم ،از جمله های مثبت استفاده کنیم، به چشمایش نگاه کنیم
به لحنمان دقت کنیم، به حرف زدن ترغیبش کنیم ،کودکانه حرف نزنیم تندتند و بی پایان باکودک حرف نزنیم
کودک را تهدید نکنیم
به شیوه حرف زدنمان دقت کنیم واز کودک تعریف کنیم ،برای کودک ارزش قائل شویم
هدی رضایی
2021-12-18سلام وقت بخیر
وقتی نگاهمونبه فرزندمون نگاه به یک انسان باشه، انسانی دارای هویت و شرافت مستقل از چیزی به نام من وقتی به اندازه خودمان برای فرزندانمان ارزش و احترام قائل باشیم قطعا با احترام و آرامش با او برخورد میکنیم و این طوری تمام مطالبی که گفته شد قابلیت اجرا شدن پیدا میکند
سیده سمیه موسوی
2021-12-18ارتباط کلامی با کودک یکی از مسایل مهم در تربیت کودکان و شکل‌گیری و استقلال شخصیت آنان است.همه می‌دانیم که متقاعد کردن کودکان سخت است و کمتر پیش می‌آید که آنها از آنچه برایشان می‌گویید دقیقا همان برداشتی که شما انتظار دارید را داشته‌باشند. عکس این موضوع نیز میتواند صادق باشد. کودکان فکر میکنند که شما دقیقا به آنچه آنها می‌گویند توجهی نمی‌کنید یا آنها نمی‌توانند منظور خود را به شما بفهمانند و در نهایت مکالمه را بدون رسیدن به نتیجه‌ای که برایشان رضایت‌بخش باشد رها کرده به سویی می روند. در همین راستا اگر با کودکان با زبان ساده و کودکانه خودشان صحبت کنیم و بدون خشونت با انان رفتار کنیم ان ها نیز به حرف هایمان گوش میدهند
زهراشاهینی
2021-12-20باسلام
چطور با بچه ها حرف بزنیم تا به حرفمان گوش دهند؟
اول کمی فکر کنیم.
والدین و به ویژه پدرها اغلب با عنوان کردن مواردی مثل گرفتاری شغلی، خستگی و مشکلات مالی زمان بسیار کمی در روز را با کودک خود می‌گذرانند تا با او حرف بزنند. یک لحظه فکر کنیم، آیا برای آیندهٔ کودک نیست که تلاش و کار میکنیم؟ می‌دانیم که تمام ولدین کودکانشان را دوست دارند ولی گاهی ما یادمان می‌رود که غیر از مسائل مالی، روح و روان کودکمان نیز نیاز به تقویت و هزینه دارد. اگر بتوانیم راه درست حرف زدن خود با کودکان را یاد بگیریم، آنها هم درست حرف زدن را از ما یاد خواهند گرفت.
دوم به قدر کافی زمان بگذاریم
سوم به کودک گوش دهیم
کودکان دوست دارند برای ما باارزش باشند، در واقع همه این را می‌خواهند. به کودکانمان واقعاً نشان بدهیم که تمام دقت ما به شنیدن حرف‌هایی است که دارد میزند.
چهارم یک الگوی خوب باشیم
کودکان مشغلولیت‌های ذهنی و درگیری‌های ما را ندارند، بنابراین در ذهنشان فضا و جای بیشتری برای توجه به اطراف و تقلید از والدین خود دارند. به عبارت دیگر، تمام حواس آنها به رفتار و گفتار ماست و هر کاری ما بکنیم و هر چه بگوییم، به زودی همان را از کودکانمان دریافت خواهیم کرد. برخورد خوب و خوش‌رفتاری ما با کودک به او یاد میدهد چطور با ما و دیگران رفتار کند.