مقدمه — چرا باید با بچه‌ها درباره‌ی جنگ صحبت کنیم؟
در شرایطی که اخبار جنگ در همه‌جا پخش میشود — از تلویزیون گرفته تا شبکه‌های اجتماعی — بسیاری از والدین نمی‌دانند چطور باید با فرزندان خود درباره‌ی این رویدادها صحبت کنند. پنهان‌کردن واقعیت همیشه راه‌حل مناسبی نیست، چون کودکان حتی اگر ما چیزی نگوییم، از نگاه‌ها، لحن‌ها یا تصاویر اطرافشان متوجه اضطراب و تنش می‌شوند.
اما صحبت درست و آگاهانه درباره‌ی جنگ میتواند به کودکان کمک کند احساس امنیت بیشتری داشته باشند، ترس‌هایشان را ابراز کنند و از لحاظ عاطفی قوی‌تر شوند.
اولین نکته این است که والدین باید درک درستی از احساسات خودشان داشته باشند. اگر پدر یا مادر به‌شدت مضطرب یا خشمگین باشد، کودک هم این احساس را دریافت می‌کند. بنابراین قبل از هر گفت‌وگویی، والدین باید چند لحظه به خودشان فرصت دهند، عمیق نفس بکشند و مطمئن شوند در حالت آرامش قرار دارند.
گفت‌وگو درباره‌ی جنگ بر اساس سن کودک
همان‌طور که در بخش قبل گفتیم، سن و میزان درک کودک نقش بسیار مهمی در نوع پاسخ و نحوه‌ی صحبت والدین دارد. در این بخش، قدم‌به‌قدم بررسی می‌کنیم که در هر بازه‌ی سنی، چطور باید در مورد جنگ حرف زد، چه چیزهایی را گفت و از چه چیزهایی باید پرهیز کرد.
👶 کودک ۳ تا ۶ ساله: امنیت قبل از توضیح
در این سن، بچه‌ها هنوز مفهوم “جنگ” را درک نمی‌کنند. آنها فقط احساس ناامنی، ترس یا تغییر در رفتار والدین را حس می‌کنند.
بنابراین هدف اصلی در این سن، آرامش دادن و حفظ احساس امنیت است، نه دادن اطلاعات دقیق.
اگر کودک در اخبار یا از دیگران شنید که جنگی در جریان است و پرسید:
«مامان، جنگ یعنی چی؟»
می‌توان گفت:
«جنگ یعنی بعضی از آدم‌ها با هم دعوا می‌کنن چون نمی‌تونن با حرف زدن مشکلشون رو حل کنن. ولی ما امن هستیم و کنارت هستم.»
در این سن باید از توصیف صحنه‌های خشونت‌بار یا نمایش اخبار تلویزیون دوری کرد. حتی تصاویر یا فیلم‌های کوتاه جنگی می‌توانند برای ذهن کودک بسیار ترسناک باشند.
به‌جای آن، بهتر است با بازی، نقاشی و قصه‌گویی به کودک کمک کنیم احساساتش را ابراز کند.
مثلاً اگر کودک عروسکش را پنهان می‌کند چون «می‌ترسه دشمن بیاد»، می‌توان گفت:
«می‌خوای با هم برای عروسکت پناهگاه بسازیم تا احساس امنیت کنه؟»
این نوع واکنش‌ها نشان می‌دهد که احساس ترس کودک پذیرفته شده و باعث کاهش اضطراب او میشود.
👧 کودک ۷ تا ۱۰ ساله: پاسخ ساده، اما صادقانه
در این سن، بچه‌ها ذهن کنجکاوتری دارند و ممکن است بخواهند بدانند چرا جنگ شروع شده یا «چه کسی درست می‌گوید».
نباید وارد جزئیات سیاسی یا نظامی شد، بلکه باید مفاهیم را در سطح انسانی و اخلاقی بیان کرد.
مثلاً بگوییم:
«آدم‌ها گاهی اختلاف نظر دارن. بعضی کشورها سعی می‌کنن با حرف زدن و صلح مشکل رو حل کنن، ولی بعضی وقتا متأسفانه به جنگ کشیده می‌شه. خیلی از مردم در دنیا دارن کمک می‌کنن تا صلح برگرده.»
در این سن، کودکان ممکن است نگران امنیت خودشان و خانواده باشند.
بنابراین والدین باید اطمینان‌بخش باشند:
«در کشور ما جنگ نیست. دولت و آدم‌های زیادی هستن که از ما مراقبت می‌کنن. ما در امانیم.»
همچنین، این سن زمان مناسبی است برای پرورش حس همدلی.
می‌توان کودک را تشویق کرد تا برای کودکان مناطق جنگی نقاشی بکشد، نامه بنویسد یا در فعالیت‌های خیریه شرکت کند. این کارها به او احساس قدرت و مفید بودن می‌دهند و اضطراب را کاهش می‌دهند.
🧑 نوجوان ۱۱ تا ۱۶ ساله: گفت‌وگوی واقعی و تحلیلی
نوجوانان به‌دلیل دسترسی به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، معمولاً اطلاعات بیشتری درباره‌ی جنگ دارند — اما این اطلاعات همیشه درست نیستند.
در این مرحله، والدین باید نقش گفت‌وگوگر آگاه و شنونده‌ی محترم را داشته باشند، نه معلم یا قاضی.
به‌جای گفتن «این درسته یا اون غلط»، بپرسید:
«تو چه احساسی داری وقتی این خبرها رو می‌شنوی؟»
«به نظرت چرا بعضی کشورها با هم جنگ می‌کنن؟»
هدف، کمک به نوجوان برای تحلیل انتقادی اطلاعات و بیان احساساتش است.
همچنین باید درباره‌ی منابع معتبر خبری صحبت کرد تا نوجوان یاد بگیرد به هر چیزی که در فضای مجازی می‌بیند، اعتماد نکند.
اگر نوجوان خشم یا ناامیدی نشان داد، باید به او اطمینان داد که احساسش طبیعی است و سپس درباره‌ی راه‌های سازنده‌ی ابراز احساسات صحبت کرد:
نوشتن، نقاشی، ورزش یا فعالیت‌های داوطلبانه می‌توانند تخلیه‌ی عاطفی سالمی باشند.
💬 جمع‌بندی این بخش:
-
با کودکان خردسال درباره‌ی احساس امنیت صحبت کنید.
-
با کودکان دبستانی درباره‌ی صلح، مهربانی و درک متقابل حرف بزنید.
-
با نوجوانان درباره‌ی حقیقت، منابع خبری و مسئولیت انسانی گفت‌وگو کنید.
صحبت درباره‌ی جنگ، در هر سنی میتواند فرصتی باشد برای آموزش صلح و امید.
کاهش اضطراب و ترس کودکان پس از گفت‌وگو درباره‌ی جنگ
حتی وقتی والدین با دقت و آرامش درباره‌ی جنگ با کودک صحبت می‌کنند، باز هم ممکن است کودک اضطراب، ترس یا کابوس داشته باشد. ذهن کودکان به‌ویژه در شرایطی که بزرگ‌ترها نگران‌اند، به‌راحتی این نگرانی را جذب می‌کند. در این بخش، به‌صورت مرحله‌به‌مرحله توضیح میدهیم که چطور می‌توان احساس امنیت و آرامش را در کودکان بازسازی کرد.
🧸 ۱. ایجاد احساس امنیت از طریق تماس فیزیکی و حضور مداوم
کودک بیش از هر چیز، امنیت را از حضور والدین حس می‌کند، نه از حرف‌ها.
حتی اگر توضیحات شفاهی خوبی بدهید، اما کودک شما را خسته، نگران یا بی‌حوصله ببیند، اضطرابش بیشتر میشود.
در این زمان بهتر است:
-
در آغوش گرفتن را فراموش نکنید. تماس بدنی ایمن باعث آزاد شدن هورمون اکسی‌توسین میشود که اضطراب را کاهش می‌دهد.
-
روتین روزانه‌ی کودک را تا حد ممکن حفظ کنید. کودک وقتی می‌بیند هنوز همان ساعت غذا می‌خورد یا با همان داستان شب می‌خوابد، احساس می‌کند دنیا هنوز قابل پیش‌بینی است.
-
هرگز نگویید: «نترس!» چون این جمله ترس را از بین نمی‌برد، بلکه باعث میشود کودک احساس کند احساسش اشتباه است. به‌جای آن بگویید:
«می‌دونم ترسیدی، منم بعضی وقتا نگران می‌شم، ولی کنار هم هستیم و از هم مراقبت می‌کنیم.»
🎨 ۲. استفاده از بازی، نقاشی و قصه برای بیان احساسات
کودکان نمی‌توانند احساسات خود را مثل بزرگسالان بیان کنند. بازی و هنر بهترین ابزار برای تخلیه‌ی هیجانات پنهان است.
به‌عنوان مثال:
-
اگر کودک در نقاشی‌اش انفجار یا سرباز می‌کشد، نترسید یا منعش نکنید. این فقط راهی برای بیرون ریختن احساسات است.
بپرسید:«این نقاشی رو کشیدی چون ناراحت بودی یا ترسیدی؟ می‌خوای برام تعریفش کنی؟»
-
میتوانید با او بازی نقش انجام دهید. مثلاً وانمود کنید در دهکده‌ای هستید که باید با همکاری، خانه‌ای امن بسازید. این بازی‌ها حس کنترل را به کودک برمی‌گردانند.
-
قصه‌گویی یکی از قدرتمندترین ابزارهای آرام‌سازی ذهن است.
قصه‌هایی درباره‌ی شجاعت، امید، و دوستی می‌توانند به کودک یاد دهند که حتی در شرایط سخت، انسان‌ها می‌توانند با کمک به هم از بحران عبور کنند.
💤 ۳. کنترل کابوس‌ها و خواب مضطرب
بسیاری از بچه‌ها پس از شنیدن اخبار جنگ یا گفت‌وگو درباره‌ی آن، دچار بی‌خوابی یا کابوس‌های مکرر می‌شوند.
برای کاهش این وضعیت:
-
قبل از خواب، اخبار یا ویدیوهای استرس‌زا نبینید.
-
از چراغ خواب ملایم و صدای آرام موسیقی استفاده کنید.
-
اگر کودک نیمه‌شب بیدار شد، به‌جای گفتن “چیزی نیست”، او را بغل کنید و بگویید:
«الان امنی. من کنارتم. فقط یه خواب بود، تموم شد.»
-
میتوانید با هم «آیین آرامش قبل از خواب» بسازید؛ مثلاً دعا، تنفس عمیق یا تصور کردن مکان‌های امن (مثل باغ، خانه‌ی ساحلی یا اتاق روشن).
☀️ ۴. تقویت احساس کنترل در کودک
کودک زمانی آرام میشود که حس کند کاری از دستش برمی‌آید، هرچند کوچک.
به او بگویید میتواند برای کمک به دیگران نقاشی بکشد، دعا کند، یا چیزی برای کودکان آسیب‌دیده بنویسد.
این رفتارها باعث میشود کودک به‌جای تمرکز بر ترس، به عمل مثبت و همدلی روی آورد.
همچنین در طول روز از او بپرسید:
«الان حالت چطوره؟ چیزی هست که بخوای در موردش حرف بزنی؟»
این سؤالات ساده باعث میشود کودک بداند احساساتش مهم است و میتواند آزادانه صحبت کند.
🌿 ۵. نقش مشاوره و حمایت تخصصی
اگر دیدید اضطراب کودک شدید است، خواب یا غذا خوردنش مختل شده یا از صحبت کردن درباره‌ی موضوع اجتناب می‌کند، بهتر است با یک مشاور کودک و نوجوان صحبت کنید.
در چنین مواقعی، مراجعه به مشاوره کودک و نوجوان به والدین کمک می‌کند یاد بگیرند چطور بدون افزایش ترس، حمایت مؤثری ارائه دهند.
💬 جمع‌بندی این بخش:
کاهش اضطراب کودکان در زمان جنگ نیاز به صبر، همدلی و ارتباط عاطفی دارد.
نه پنهان‌کاری، نه دروغ، بلکه حضور آرام، گفت‌وگو و محبت است که احساس امنیت واقعی را بازمی‌گرداند.
دومین نکته، درک سن کودک است. گفت‌وگو با کودک ۵ ساله بسیار متفاوت از صحبت با نوجوان ۱۵ ساله است. در سنین پایین، بچه‌ها به درک مفاهیم پیچیده مانند سیاست یا تاریخ جنگ نمی‌رسند؛ بنابراین باید توضیحات ساده، کوتاه و قابل فهم داده شود. مثلاً برای کودکی که می‌پرسد «چرا مردم با هم می‌جنگن؟» می‌توان گفت:
«گاهی آدم‌ها وقتی نمی‌تونن با هم حرف بزنن و اختلاف‌هاشون رو با گفتگو حل کنن، به جنگ رو میارن. اما خیلی‌ها در دنیا دارن تلاش می‌کنن که صلح برقرار بشه.»
در مقابل، نوجوانان ممکن است سؤال‌های عمیق‌تری داشته باشند، مثل اینکه «آیا ممکنه جنگ به کشور ما هم برسه؟» یا «چرا مردم بی‌گناه آسیب می‌بینن؟»
در این حالت باید پاسخ‌ها واقع‌بینانه، اما امیدبخش باشند. مثلاً:
«الان کشور ما درگیر جنگ نیست، و آدم‌های زیادی در دنیا دارن برای صلح و پایان خشونت تلاش می‌کنن. وظیفه‌ی ما اینه که مهربون بمونیم و از کسانی که نیاز دارن حمایت کنیم.»
صحبت درباره‌ی جنگ، فرصتی است برای آموزش مهارت همدلی و شفقت.
می‌توان از این موقعیت استفاده کرد تا کودک یاد بگیرد رنج دیگران را درک کند، به انسان‌ها صرف‌نظر از نژاد یا مذهبشان احترام بگذارد و بداند که مهربانی قدرتی بسیار بزرگ‌تر از خشونت دارد.
در پایان این بخش، باید به نکته‌ی مهمی اشاره کنیم:
پاسخ دادن به پرسش‌های کودکان درباره‌ی جنگ، فقط انتقال اطلاعات نیست، بلکه ساختن حس امنیت است.
وقتی کودک احساس کند والدینش حاضرند بدون ترس با او صحبت کنند، ذهنش آرام‌تر میشود و کمتر دچار اضطراب یا کابوس‌های شبانه خواهد شد.
چگونه با کودکان در مورد جنگ صحبت کنیم؟
صحبت با کودکان درباره جنگ یکی از موضوعات چالش‌برانگیزی است که بسیاری از والدین و مربیان ممکن است با آن روبه‌رو شوند. در دنیای امروز، که اخبار جنگ و درگیری‌ها به سرعت در دسترس است، این موضوع برای کودکان ممکن است ترس و نگرانی‌هایی ایجاد کند. این مقاله به شما کمک می‌کند تا روش‌های صحیح و مؤثر برای صحبت با کودکان در مورد جنگ را بیاموزید و از آسیب‌های احتمالی جلوگیری کنید.
اهمیت صحبت درباره جنگ با کودکان
صحبت کردن با کودکان درباره جنگ، اگر به درستی انجام شود، میتواند به کاهش ترس و اضطراب آنها کمک کند. کودکان نیاز دارند تا حقیقت را بشنوند، اما باید آن را به‌گونه‌ای ارائه دهیم که مناسب سن و درک آنها باشد. این گفتگو میتواند به آنها کمک کند تا دنیای اطراف خود را بهتر بفهمند و احساس امنیت بیشتری داشته باشند.
صحبت درباره جنگ میتواند احساسات شدیدی در کودکان ایجاد کند. ممکن است آنها احساس ترس، نگرانی یا حتی گناه کنند. بنابراین، به احساسات آنها احترام بگذارید و آنها را تشویق کنید که احساساتشان را بیان کنند. این کار باعث میشود که کودک حس کند که درک میشود و از حمایت برخوردار است.
بهترین زمان برای صحبت درباره جنگ با بچه‌ها
صحبت درباره جنگ نباید منتظر بروز یک بحران باشد. باید آماده باشید تا هر وقت که کودک سوالاتی در این زمینه داشت، به‌طور مناسب به آنها پاسخ دهید. البته زمانی که اخبار یا رویدادهای خاصی در مورد جنگ منتشر میشود، این زمان‌ها می‌توانند بهترین فرصت برای شروع گفتگو باشند.
درک کودک در سنین مختلف از جنگ چقدر است؟
جنگ و درگیری‌ها می‌توانند تأثیر عمیقی روی کودکان بگذارند، حتی اگر این درگیری‌ها هزاران کیلومتر دورتر از محل زندگی آنها باشند. کودکان به‌ویژه در سنین پایین، به شدت نیاز دارند تا جهان را به عنوان مکانی امن و قابل پیش‌بینی درک کنند. جنگ میتواند این حس امنیت را از بین ببرد و باعث نگرانی در آنها شود.
کودکان پیش‌دبستانی: اگر به طور مستقیم تحت تأثیر جنگ قرار نگرفته باشند، ممکن است واکنش‌های کمی از خود نشان دهند. اما اگر تصاویر تلویزیونی از جنگ یا شهرهای ویران‌شده را مشاهده کنند، ممکن است دچار ترس و اضطراب شوند. اگر شما یا کودکتان ترس از جنگ دارید بدانید احساس ترس یک حس عریزی و طبیعی بدن در برابر خطرات است. اما برای اینکه بتوانید صحبت موثری داشته باشید در قدم اول باید با استرس جنگ خود را بهبود دهید. و اقدامات برای حفظ سلامت روان در شرایط جنگ انجام دهید. چرا کودکان جدای از کلام ما رفتار و احساس ما را هوشمندانه میبنند و تناقض حرف و رفتار و احساس متوجه می شوند.
کودکان دبستانی: ممکن است بیشتر به وقایع جنگ توجه کنند و سوالات زیادی داشته باشند. در این سن، کودکان به احساسات والدینشان واکنش نشان می‌دهند، بنابراین لازم است که احساسات خود را کنترل کرده و به آنها اطمینان دهید که در امان هستند.
سن مناسب برای آغاز این گفتگو درباره جنگ برای بچها
در هر سنی، کودک‌ها می‌توانند درباره جنگ سوالاتی داشته باشند، اما این سوالات بسته به سن آنها متفاوت خواهد بود. برای کودکان زیر ۶ سال، لازم است تا مفهوم جنگ به‌طور ساده و با تأکید بر مسائل امنیتی و حفظ آرامش توضیح داده شود. برای کودکان بزرگ‌تر، می‌توان جزئیات بیشتری ارائه داد، اما همچنان باید مراقب بود که اطلاعات به اندازه کافی قابل درک و مناسب باشند.
روش‌های مؤثر در صحبت کردن با کودکان درباره جنگ
یکی از مهم‌ترین نکات در صحبت با کودکان درباره جنگ، استفاده از زبان ساده و قابل درک است. به جای استفاده از کلمات پیچیده و ترسناک، بهتر است به کودکان اینطور توضیح دهیم که جنگ یک اتفاق ناگوار است که مردم را در معرض خطر قرار می‌دهد، اما هدف از این گفتگو این است که آنها احساس امنیت کنند.
کودکان زبان ساده را بیشتر می‌فهمند. از کلماتی که ممکن است برای آنها ترسناک یا گیج‌کننده باشد، پرهیز کنید. برای مثال، به‌جای صحبت درباره “خشونت”، میتوانید از کلمات “تراژدی” یا “اتفاقات ناراحت‌کننده” استفاده کنید.
5 تا از تاثیرات جنگ بر کودکان
جنگ میتواند تأثیرات عمیق و ماندگاری بر ذهن، احساسات و رفتار کودکان بگذارد. درک تأثیر جنگ بر روان کودکان برای والدین، مربیان و مراقبان ضروری است تا بتوانند به شکل آگاهانه و حمایتی در کنار کودک باشند. صحبت در مورد جنگ با کودکان و ایجاد فضای امن برای گفت‌وگو میتواند از شدت این آسیب‌ها بکاهد و به حفظ سلامت روان کودکان در جنگ کمک کند. در ادامه به ۵ مورد از مهم‌ترین تأثیرات جنگ بر کودکان اشاره می‌کنیم:
1. اضطراب و ترس مداوم
یکی از رایج‌ترین اثرات جنگ بر کودکان، ایجاد حس ناامنی، ترس و اضطراب دائمی است. پیامد های جنگ میتواند باعث ایجاد اختلال ptsd شود که در چنین موقعی بهتر است شخصی که دچار حملات پانیک و استرس است به رواندرمانگر مراجعه کند.
ما در جان زیبا خدمات درمان استرس پس از جنگ ptsd انجام میدهیم که میتوانید به صورت حضوری در تهران نوبت خود را رزرو کنید. اما اگر شرایط حضور ندارید میتوانید به صورت انلاین یا تلفنی با درمانگران متخصصان روانشناسی نوبت رزرو کنید.
کودکان ممکن است مدام نگران از دست دادن والدین، بمباران، یا حمله باشند؛ حتی اگر در منطقه جنگی زندگی نکنند و فقط اخبار آن را ببینند یا بشنوند. صحبت با کودکان درباره جنگ به شکلی صادقانه و آرام میتواند به کاهش این نگرانی‌ها کمک کند و به آنها اطمینان دهد که در امان هستند.
2. اختلالات خواب و کابوس
کودکانی که تحت تأثیر وقایع جنگ قرار می‌گیرند، اغلب دچار بی‌خوابی، شب‌ادراری یا کابوس‌های مکرر می‌شوند. این علائم نشان‌دهنده آسیب روحی هستند. در چنین شرایطی، صحبت کردن با کودک درباره جنگ و شنیدن احساساتش بدون قضاوت، یکی از بهترین راه‌ها برای کمک به اوست.
3. کاهش تمرکز و افت تحصیلی
جنگ میتواند باعث اختلال در یادگیری، تمرکز و عملکرد تحصیلی کودکان شود. ذهن درگیر و مضطرب، اجازه تمرکز و یادگیری نمی‌دهد. نحوه صحبت شما با فرزندتان در مورد جنگ باید به‌گونه‌ای باشد که احساس امنیت و کنترل را در او تقویت کند تا ذهنش بتواند به وضعیت عادی بازگردد.
4. پرخاشگری یا گوشه‌گیری
بعضی کودکان در واکنش به استرس، رفتارهای پرخاشگرانه نشان می‌دهند، در حالی که برخی دیگر منزوی و ساکت می‌شوند. این واکنش‌ها نشانه‌هایی از فشار روانی هستند. صحبت با کودکان درباره جنگ باید بدون قضاوت و با پذیرش احساسات آنها همراه باشد تا این فشارها تخلیه شوند. اگر چنین رفتارهایی ادامه داشت بهتر است با روانشناس یا مشاوره صحبت کنید اما در کلینیک تخصصی روانشناسی جان زیبا خدمات درمان استرس و اضطراب به صورت آنلاین و حضوری در تهران انجام می شود که شما میتوانید در سریع ترین زمان ممکن به متخصص روان درمانی مراجعه کنید.
5. بحران هویت و بی‌اعتمادی
کودکان ممکن است نسبت به آینده، دیگران و حتی خودشان دچار شک و تردید شوند. این احساسات اگر جدی گرفته نشوند، می‌توانند پایه‌گذار مشکلات روانی در آینده باشند. با صحبت کردن با کودک درباره جنگ و گوش دادن فعال، می‌توان به او کمک کرد تا دوباره به دنیا و اطرافیانش اعتماد کند.
راهکارهای کاهش اثرات روانی جنگ بر کودکان
کودکان به‌دلیل درک محدودتر و آسیب‌پذیری بیشتر، در شرایط جنگی بیش از بزرگسالان دچار تنش و اضطراب می‌شوند. تأثیر جنگ بر روان کودکان میتواند عمیق و بلندمدت باشد، اما والدین و مراقبان با استفاده از روش‌های ساده و مؤثر می‌توانند تا حد زیادی از این آسیب‌ها جلوگیری کنند. توجه به سلامت روان کودکان در جنگ نه‌تنها حال روحی آنها را بهبود می‌بخشد، بلکه به رشد سالم‌تر و داشتن آینده‌ای پایدارتر کمک می‌کند. در ادامه، به چند راهکار مهم برای کاهش اثرات روانی جنگ بر کودکان اشاره می‌کنیم که اجرای آنها در خانه یا محیط آموزشی میتواند بسیار مؤثر باشد.
1. ایجاد احساس امنیت
اولین و مهم‌ترین نیاز کودک در زمان بحران، حس امنیت است. حتی اگر جنگ به‌صورت فیزیکی نزدیک نیست، اخبار و فضای ناآرام میتواند حس ناامنی ایجاد کند. نحوه صحبت شما با فرزندتان در مورد جنگ باید اطمینان‌بخش باشد و تأکید کند که او در امنیت قرار دارد. این حس به کاهش اضطراب کمک زیادی می‌کند.
2. گفت‌وگوی صادقانه و متناسب با سن
صحبت در مورد جنگ با کودکان نباید همراه با پنهان‌کاری یا اطلاعات بیش از حد باشد. کودکان باید بدانند چه اتفاقی در حال رخ دادن است، اما به زبانی ساده و قابل فهم. صحبت با کودکان درباره جنگ اگر با همدلی و صداقت همراه باشد، باعث اعتماد بیشتر کودک به والدین میشود.
3. حفظ روال روزمره
داشتن برنامه‌ای مشخص و منظم برای خواب، غذا و بازی به کودک کمک می‌کند تا در شرایط بحران، احساس کنترل بیشتری داشته باشد. این موضوع به‌طور غیرمستقیم، سلامت روان کودکان در جنگ را تقویت می‌کند و سطح اضطراب را پایین می‌آورد.
4. فراهم‌کردن فضا برای بیان احساسات
بچه‌ها ممکن است نتوانند احساساتشان را دقیق بیان کنند، اما از طریق بازی، نقاشی یا داستان‌گویی می‌توانند آنها را تخلیه کنند. صحبت کردن با کودک درباره جنگ به شکل غیرمستقیم و در قالب فعالیت‌هایی که دوست دارد، میتواند راهی مناسب برای پردازش هیجانات خوب است.
5. محدود کردن دسترسی به اخبار
تماشای مکرر صحنه‌های خشونت‌آمیز در تلویزیون یا فضای مجازی، باعث تشدید ترس در کودکان میشود. با محدود کردن این منابع و توضیح دادن ساده درباره اتفاقات، می‌توان تأثیر جنگ بر روان کودکان را کاهش داد. از تکنیک هایی که در حفظ سلامت روان در شرایط حنگی به بزرگسالان نیز پیشنهاد میشود محدود کردن دیدن اخبار است.
کارشناسان مجرب کلینیک روانشناسی جان زیبا با تخصص در حوزه کودک و نوجوان، می‌توانند نقش مؤثری در کاهش اثرات روانی جنگ بر کودکان ایفا کنند. این متخصصان با بهره‌گیری از روش‌های علمی، جلسات مشاوره فردی، بازی‌درمانی و آموزش به والدین، به شما کمک می‌کنند تا نحوه صحبت با فرزندتان در مورد جنگ را به‌درستی یاد بگیرید و با ایجاد محیطی امن و حمایتی، از سلامت روان کودکان در جنگ محافظت کنید. با همراهی تیم جان زیبا، صحبت در مورد جنگ با کودکان دیگر نگران‌کننده نخواهد بود و میتوانید با آرامش بیشتری از فرزند خود در این دوران حساس حمایت کنید.
