سخت ترین سن برای مواجهه با طلاق والدین چه سنی است؟
طلاق برای همه سخت است چه 2 ساله باشید چه 32 ساله.
چه شما یکی از آن دو نفر باشید که با شادی ازدواج کرده اید یا احیانا محصول این ازدواج شاد باشید. شما هیچ وقت طلاق را جزء برنامه های خود قرار نداده اید و انتظار آن را نمی کشید.
ولی هرساله هزاران زوج در آمریکا از هم جدا می شوند. البته آمار دقیقی از کشور خودمان دردست نیست.
اگر بچه دارید، احتمالاً خوشبختی فرزندانتان یکی از دغدغه های اصلی شماست.
اما آیا سن خاصی وجود دارد که طلاق برای فرزندان آسیب زا باشد؟
یا باید صبر کنید کودکانتان تا حدی بزرگ شوند که این کار برایشان قابل فهم باشد؟
پاسخ کوتاه این است که طلاق در هر سنی کودکان را تحت تأثیر قرار می دهد. احتمالاً برای کودکان در سنین کم سخت تر خواهد بود. به دلایلی که در ادامه توضیح خواهیم داد اگر شما و همسرتان به این نتیجه رسیده اید که ادامه دادن فایده ای ندارد و بهتر است هرکدام راه خود را انتخاب کنید راهکارهایی وجود دارد که می توانید برای تعدیل احساسات کودکان از آنها استفاده کنید.
- زیر 3 سال:
« نگران نباش آن ها طلاق والدینشان را به یاد نمی آورند »
یک تصور غلط وجود دارد که حافظه از 2 سال شروع می شود. اگرچه تحقیقات می گوید که احتمالاً حافظه زودتر شروع می شود اما تا زمانی که سن مان بالا می رود، حافظه ما شبیه ویدئویی است که به طور مداوم همه چیز را ضبط می کند.
در یک مطالعه شگفت انگیز در سال 2011 از کودکان 4 ساله خواسته شد تا اولین خاطرات خود را به یاد بیاورند. سپس 2 سال بعد از آنها خواسته شد که همان کار را انجام دهند و همچنین در مورد خاطرات اولیه ای که در این مصاحبه گفته بودند از آنها سوال شد.
نتایج این مطالعه نشان داد کودکان سه ساله خاطرات نزاع پدر و مادر را در 2 سالگی به یاد می آورند. و یادآوری این خاطرات ممکن است آن ها را ناراحت کند. اما در مصاحبه دوم آنها خاطرات چند ماه پیش را به یاد می آوردند وحتی ممکن بودآنچه را در مصاحبه ی اولیه گفته بودند و به یاد آورده بودند انکار کنند.
آیا این امر بدان معناست که کودکان و نوزادان تحت تأثر طلاق قرار نمی گیرند؟
متأسفانه خیر. ضربه ای که قبل از رسیدن به سن پیش دبستانی اتفاق می افتد قطعاً می تواند اثرات بلند مدت خود را بگذارد. کودکان و نوزادانی که سال ها و ماه ها با محبت و مهر پدر و مادر مهربان و توجه به آنها زندگی کرده اند ممکن است در برابر طلاق واکنش نشان دهند. برخی از این واکنشها عبارتند از:
- وقتی که یکی از والدین دیگر کنار کودک نباشد. آشفته و غیر قابل تسکین می شود.
- در کنار افراد جدید احساس نا امنی می کنند و بسیار وابسته می شوند.
- از دست دادن مراحل مهم رشدی یا باز گشت به سنین قبل (به عنوان مثال کودک 3 ساله ای که مدتهاست پستانک را کنار گذاشته است ممکن است به آن برگردد)
علاوه بر حافظه، چون سنین اولیه بسیار مهم و سازنده است این مسائل می تواند باعث ایجاد مشکلات بعدی شود. اما راه هایی وجود دارد که می تواند تأثیرات آن را روی نوزادان و کودکان کاهش دهد.
مثلا اگر تا آنجا که ممکن است یک روال ثابت را تنظیم کنید و تا حد امکان آن را حفظ کنید و سعی کنید تا زمان بزرگ شدن این روال ادامه یابد اگر بچه شما با والد شماره یک زندگی می کند و والد شماره 2 را آخر هر هفته می بیند، سعی کنید با کمترین اختلال این وضعیت را حفظ کنید.
اگر روش خاصی قبل از طلاق داشتید با همسرتان (اگر می توانید) در مورد ادامه این روال در هر دو خانواده صحبت کنید.
اگرچه طلاق دردناک است و منجر به خروج یکی از والدین از زندگی کودک شما می شود اما بدانید ایجاد یک محیط امن، حمایت کننده و دوست داشتنی در جایی که کودکان در کنار افراد جدید و موقعیت های جدید قرار می گیرند از نظر عاطفی بسیار موثر و سازنده است. ممکن است برای مدتی سخت باشد اما در این سن، سازگاری بسرعت اتفاق می افتد.
- پیش دبستانی (3-5):
در سنین 3 تا 5 سال، کودکان درک بیشتری از موضوعات دارند.
آنها سوالاتی می پرسند و متوجه می شوند وضعیت آن ها در دنیای اطراف چگونه است. این بدین معناست که آنها موضوع طلاق را کاملاً می فهمند.
درواقع آن ها بسیار زیاد به امنیت و ثبات حضور والدین خود به عنوان تکیه گاه در برابر احساسات و تجربه های ناشناخته اعتماد و تکیه می کنند.
اما اگر والدین دعوا کنند، کودکان در این سن احساس می کنند که دنیای آن ها ترسناک و متزلزل شده است. و سعی می کنند با گریه و ترس و اصرار معصومانه که والدین خود را قانع کنند که دعوا را قطع کنند و به همان راه و روش قبل برگردند
کودکان پیش دبستانی ممکن است فکر کنند همه چیز تقصیر آنهاست. آنها ممکن است مشکل خواب مشکل پیدا کنند.
کودکان 3 تا 5 ساله با احساسات بسیاری روبرو می شوند که واقعاً نمی دانند آن هارا چه طور کنترل و مهار کنند. اوضاع ممکن است بعد از طلاق بهبود یابد زمانی که ثبات به خانه برگردد.
آسیب دیدگی ناشی از حوادث قبل از طلاق می تواند خاطرات ماندگار و احساسات گیج کننده ای از خود به جای گذارد. اما زمانی که روال عادی حاکم شود، کودک شما می تواند دوباره خود را کنترل کند. اگرچه آنها تمام مدت در مورد این موضوع صحبت می کنند که شما و والد غایب دوباره باهم زندگی کنید.
برای کاهش احساسات منفی در این سن سعی کنید تا تمام چیز هارا بین خود و دیگر والد فرزند خود به صورت قانونی نگه دارید.
دعوا با صدای بلند را تا حد ممکن کاهش دهید و از فحش دادن به همدیگر بپرهیزید.
کاری کنید که فرزندتان بتواند هر دو طرف را انتخاب کند (ممکن است یکی از والدین مقصر باشد اما کودک شما نیازی به دانستن این مسئله ندارد)
بر اساس تحقیقات، زمانی که صحبت از طلاق می شود میانجی گری ممکن است مفید باشد.
- سن دبستان (6-12)
مسلماً سخت ترین سن فرزندان برای رویارویی با جدایی و طلاق والدین این سن است. زیرا آن ها به اندازه کافی بزرگ شده اند تا اوقات خوش و احساسات خوب زمانی که یک خانواده متحد بوده اید را به یاد بیاورند. آنها همچنین به اندازه ای بزرگ شده اند که احساسات پیچیده را در مورد اتفاقات یا درگیریها درک کنند اما نه به طور کامل.
شما ممکن است سوالاتی از این قبیل بشنوید:
- اگر منو دوست دارید چرا کنار هم نمی مونید؟
- من چیکار کردم؟
- به خاطر اینه که من حرف شمارا گوش نمی کنم؟
- قول می دم بچه خوبی باشم.
- یعنی مامان/بابا دیگه منو دوست نداره؟ به خاطر این اونا میخوان برن؟
به این نکته توجه کنید: این سوالات همه حول محور خود کودک است. آن ها در مورد نقش خود در طلاق تعجب می کنند و سعی می کنند این مسئله را به خود ارتباط دهند بیشتر از آنکه به پدر و مادر ارتباط داشته باشد.
این احساسات ممکن است منجر به افسردگی در کودک شما شود و تأثیرات آنچه در این سال ها اتفاق می افتد می تواند بر روی آینده آنها تأثیر بگذارد کودک شما ممکن است گوشه گیر، منزوی و عصبی شود.
ممکن است دائما به شما یا دیگر والدین خود پرخاش کنند یا یکی از شما را به دیگری ترجیح دهند. شما ممکن است عبارات کلیشه ای مانند من می خواهم با پدر زندگی کنم ! یا مامان به من اجازه می دهد تا …. را از آنها بشنوند.
معلمان فرزند شما ممکن است در مورد رابطه فرزند شما با همسالان یا بزرگسالان به شما گوشزد کنند.
خوب چه چیزی کمک می کند؟ برای کودکان کم سن و سال مهم است که شما و همسرسابقتان با کودک مهربان باشید. سعی کنید اختلافات را به حداقل برسانید جزئیات طلاق یا جدایی را پشت درهای بسته یا با کمک یک واسطه یا مشاور طلاق انجام دهید.
البته، بهترین سناریو این است که هر دو والدین به عنوان یک حامی دوست داشتنی فعالانه در زندگی کودک درگیر باشند. هرچند همیشه ممکن نیست و توصیه نمی شود. اگر در یک موقعیت نامناسب یا خشونت آمیز قرار دارید بهترین چیز برای فرزند شما نبودن یکی از والدین است.
کودکان در این سن اغلب با پدیده آسیب زای طلاق کنار می آیند. مشاوره دادن به آن ها از طریق یک درمانگر حرفه ای و حامی عاطفی از طریق خانواده و دوستان می تواند کمک بزرگی در طلاق و پس از آن باشد.
زمانی که دنبال گزینه ای هستید روانشناس کودک می تواند منبع حمایتی فوق العاده ای باشد.
کتاب های مخصوص کودکان والدین مطلقه وجود دارد.
کتاب های متناسب با سن کودک برای کودک خردسال خود بخوانید یا کتاب هایی را به فرزند خود معرفی کنید و از آنها بپرسید آیا دوست دارند درمورد چیزی که می خوانند صحبت کنند.
- نوجوانان:
زمانی که فرزندان شما در سن نوجوانی هستند، احساسات منجر به طلاق و جدایی را خیلی بیشتر درک می کنند.
در واقع اگر زندگی آشفته باشد، آنها ممکن است برای حل و فصل ماجرا، جدایی نهایی را به عنوان یک مسکن و راه حل در نظر بگیرند. همچنین کمتر احساس می کنند که در طلاق مقصر بوده اند یا اینکه با هم بودن والدین را به هر قیمتی نمی خواهند.
نوجوانان اغلب خود محور هستند، اما برخلاف کودکان دبستانی دنیای آنها بیشتر در خارج از خانه می چرخد. بنابراین آن ها عشق والدین نسبت به خود را زیر سوال نمی برند فقط میخواهند به زندگی خود ادامه دهند.
آنها بیشتر نگران این موضوع هستند که طلاق چگونه بر اوضاع اجتماعی آنها تأثیر می گذارد (به عنوان مثال مجبور می شوند از دوستان خود دور شوند) و ممکن است گذشته را ترجیح دهند.
به طور کلی، پذیرش با راحتی بیشتری انجام می شود. اما به خاطر داشته باشید نوجوان شما مخصوصاً نوجوانانی با سن کمتر هنوز کودک هستند و در تفکرات خود هنوز بالغ نشده اند. مطمئن باشید ابزار لازم را در اختیار دارید که به آنها کمک کنید تا با یک واقعیت جدید کنار بیایند. ممکن است بخواهید با معلمان در این مورد صحبت کنید .
با نوجوانان خود در مورد افکار و احساساتشان صادقانه صحبت کنید. گوش کنید و از آنها بپرسید آیا می خواهند با یک مشاور صحبت کنند.
- و اما سخن آخر
پذیرش طلاق در هیچ سنی آسان نیست و می تواند تأثیرات ماندگاری بر فرزند شما داشته باشد.
این موضوع را هرگز فراموش نکنید، کودکانتان به شما نیاز دارند و شما نیاز دارید از خود مراقبت کنید. به یک درمانگر با تجربه طلاق مراجعه کنید، به دوستان و خانواده خود متکی باشید و به گروه های پشتیبانی مجازی یا حضوری بپیوندید. مراقبت از خود اهمیت ویژه ای دارد.
همانطور که طلاق والدین می تواند باعث ضربه و آسیب شود آشفتگی جو خانه نیز باعث آسیب می شود. اگر از خود می پرسید که آیا باید تا 18 سالگی فرزندانتان شرایط نامساعد خانه را تحمل کنید از خودتان در مورد محیط خانه سوال کنید:
- آیا محیط برای شما و فرزندانتان سالم است؟
- آیا آشتی امکان پذیر است؟
- آیا شما و همسرتان برای مشاوره ازدواج همراهید؟
اگر جواب سوال ها منفی بود به یاد داشته باشید که کودکان مقاوم هستند و گاهی اوقات بهترین راه حل جدایی و ایجاد یک شیوه جدید است که تا حد امکان آرامش برقرار شود.
حدیث کنشلو
۱۴۰۱-۰۱-۲۷طلاق در سنین پایین می تواند باعث تضعیف دلبستگی و ضربه‌های روحی و در سنین بالاتر باعث بی‌اعتمادی یا تخریب باورهای فرزندان تان نسبت به زندگی شود. به دلیل افزایش تنش های روانی در زمان جدایی و طلاق اصولا والدین به مباحث مهم تربیت کودک در سنین مختلف توجهی نمی کنند. اما مشورت با مشاورین طلاق می تواند در درک درست والدین از پیامدهای طلاق و میزان فشار عصبی و روانی بر روی کودکان بسیار موثر و مفید باشد.
ساناز خراسانی
۱۴۰۱-۰۱-۰۶هر کودکی به نحو منحصر به فردی به طلاق والدین خود واکنش نشان می دهد؛ اما برخی از نشانه های کلی که انتظار می رود کودکان از خود بروز دهند، اینها هستند:
عصبانیت: مخالفت با والدین و سرپیچی از دستورات آن ها، عدم همکاری با والدین، گوشه گیری و رفتار های تکانشی
شرم: حالت هایی از آشفتگی و شرم هنگام بحث در مورد طلاقبا والدین.
اضطراب: استرس، تنش، خواب آشفته، کابوس.
تغییر در تعامل با همسالان: کناره گیری از همسالان، افزایش درگیری با همسالان و امتناع از رفتن به خانه ی دوستان صمیمی.
کاهش خود مراقبتی: شلختگی، به هم ریختن نظم اتاق و عدم رعایت بهداشت فردی.
وابستگی: وابستگی بیش از حد، چسبیدن به والدین، واپس روی مثل مکیدن انگشت.
مشکلات تحصیلی: مشکلات مدرسه، کاهش نمرات درسی، عدم تمرکز.
درگیری با والدین: کم شدن میزان صمیمیت بین کودک و پدر یا مادر، سرزنش و انتقاد از والدین.
دیدگاه متفاوت به زندگی: نارضایتی از زندگی، احساس طرد شدن، بد بینی نسبت به ازدواج.
کاهش اعتماد به نفس: احساس بی ارزشی، احساس پوچی یا بی اهمیت بودن.
ناراحتی: غمگینی، گریههای شدید و دائمی و افسردگی
فائزه سلیمانی
۱۴۰۰-۱۲-۱۹سلام.
به نظر من طلاق خیلی روی روح و روان کودک تاثیر میزاره همون‌طور که گفتید کودک فکر می کنه او باعث این جدایی شده. و این ناراحتیش رو به اشکال گوناگون نشون میده کودک ممکنه پرخاشگری کنه، لجبازی کنه، داد بزنه و… خلاصه پدر و مادر باید با بچه صحبت بکنن البته در حد سن و سال و فهم کودک دلیل تغییر سبک زندگی رو بهش بگن و قانعش کنن که او مقصر نیست و دلایلی دیگه ای برای این اتفاق وجود داره. به هر حال پدر و مادر هر چقدر هم مراقب باشند تا فرزند در این رابطه لطمه نبینه باز هم قطعا تاثیرات زیادی روی کودک میزاره که البته با مراجعه به مشاور میشه کمی از این آسیب هارو کم کرد. با تشکر
فاطمه آذری
۱۴۰۰-۱۲-۱۸طلاق یکی از آسیب های بزرگ به روان محسوب میشه
موضوعی که واقعا درگیر میکنه آدم رو این هست که در کی طلاق اتفاق بیافته بهتر؟؟؟؟؟؟؟
بعضی از والدین یک عمر با بدترین شرایط روحی و روانی به زندگی باهم ادامه میدن و چیزهایی که بچه نباید ببینه رو میبینه فرزندشون فقط با این فکر که با طلاق آسیب بیشتری میبیند فرزندشون و در نهایت با وجود تعهد داشتن و پذیرفتن ادامه زندگی با همسرشون دچار سستی میشن و خیانت میکنند و خیلی خیلی بیشتر از طلاق به فرزندشون آسیب میزنند
متاسفانه دنیای مجازی و مدرن امروز سطح خواسته ها رو بالا برده و باعث شده زیبایی که واقعا هست رو نادیده بگیریم و معنای عشق و زندگی صمیمانه رو تغییر داده
افراد دچار افسردگی میشن با دیدن قاب زیبایی که بعضی افراد ساختن از زندگی خودشون و مقایسه اون با باطن زندگیشون
البته شرایط بد اقتصادی بی تاثیر نبوده و درگیری های شدید ذهنی برای جفت و جور کردن زندگی بی تاثیر نبوده
مریم نجفی
۱۴۰۰-۱۲-۱۰فارغ از سن و جنسیت، تجربه‌ی طلاق والدین برای هر کودکی به نوعی گیج‌کننده و مخرب است. عدم حضور یکی از والدین، قطع ارتباط بین پدر و مادر، کشمکش‌هایی که بعد از طلاق ادامه خواهند داشت، ورود نامادری یا ناپدری، و ده ها مورد دیگر که باعث میشود فرزندان از فضای سالم خانوادگی بی بهره بمانند و با تعارض‌های پیش آمده به راحتی کنار نیایند، همه و همه باعث میشود طلاق پدر و مادر به‌عنوان یک رویداد سرنوشت‌ساز و مهم تا ابد در زندگی فرد باقی بماند.
تعدیل کردن تأثیرات روانی طلاق بر روی فرزندان به عوامل زیادی بستگی دارد و این والدین هستند که در این راه مهم ترین نقش را ایفا میکنند. حمایت بیشتر و محبت آمیز آنها میتواند به بچه‌ها کمک کند تا هر چه زودتر خود را با تغییراتی که طلاق به وجود آورده است وفق دهند.
ساراخسروی
۱۴۰۰-۱۰-۲۸عالی بود نکاتی ک فرمودید..طبق گفته خودتون ب نظر من هم مادر و پدر علی رغم هر مشکلی که دارن نبایو فرزند رو خیلی وارد بحث و دعوای خودشون بکنن.بحث ها و دعوا ها باید در غیاب بچه اتفاق بیفته..
خیلی مهمه ک احساسات بچه رو در همه شرایط در نظر بگیرن
و موضوعی ک بسیار مهمه یک والد در حضور بچه راجع ب والد غایب بدگویی نکنه.ک ۱۰۰%تاثید خیلی زیادی در روحیه کودک داره ک نسبت ب والدش دید بد پیدا نکنه..
پیرحیاتی
۱۴۰۰-۱۰-۲۷باید توجه کنیم که هیچوقت به کودک طلاق حس ترحم نداشته باشیم.
میتوان با انجام کارهایی طلاق و آسیب های ناشی از ان را برای کودک راحتتر کرد. باید به این کودکان کمک کرد تا احساسات خود را راحت بروز بدهند. همچنین مراقب حریم خصوصی آنها باشند. پدر و مادر بعد از طلاق هم باید تکیه‌گاه امنی برای فرزند خود باشند.
S.d
۱۴۰۰-۱۰-۲۷هرسنی بحرانهای خاص و شرایط خاص خود را دارد.قطعا طلاق دوران سختی برای خانواده هست و زمانی ک پای کودکات هم در کار باشد سختتر میشود و طلاق در هر صورت و در هر شرایطی ک بشد اثرات منفب و زیانبار خود را در زندگی کوکان بجای میگذارد چ در حال و چ در اینده چ بسیار زیادکمبود های معنوی حاصل از طلاق ک در دل فرزندان طلاق بجای مانده و هیچ چیزی نمیتواند ان خلا ها را پرکند.
سینا رحمن زاده
۱۴۰۰-۱۰-۲۷سخت ترین سن برا مواجهه با طلاق والدین:
طلاق برای فرزندان در هر سنی مخرب و تنش برانگیز است و نمی توان برای اثرات بد و منفی آن سنی تعریف و تعیین کرد.
این امر زندگی فعلی فرزندان و حتی زندگی در آینده آن ها اثرات منفی می گذارد و در سرنوشت آن ها نقش بسزایی دارد.
در عین حال کمک از یک مشاور متخصص در این زمینه می تواند اثرات بد طلاق را برای فرزندان کاهش دهد.
افسانه شیبانی
۱۴۰۰-۱۰-۲۷با عرض سلام و درود .
به نظر من طلاق والدین مربوط به سن خاصی نیست که سن براش تعریف کنیم . طلاق در هر سن برای فرزند اثرات بد روحی و جسمی دارد و آینده و زندگی فعلی او را تحت تاثیر قرار میدهد . و مراجعه به مشاور و صحبت منطقی و ملایمت آمیز با فرزند میتواند اثرات بد طلاق را کاهش دهد
طاهره رجبعلیان
۱۴۰۰-۱۰-۲۷طلاق هیچوقت اثر خوب به روی فرزند ندارد.پس تمام سعی این است که اسیب نتیجه طلاق را کاهش دهیم که کودکان کمترین اسیب را ببیند .پس باید چه در حین طلاق و چه بعد طلاق به کودک طلاق احساس امنیت بدهیم و با ضمن مشورت با روانشناس آنها را برای این اتفاق آماده کنیم چون طلاق در سنین کودکی باعث ضربه روحی و در سنین بالاتر باعث ضعف اعتماد به نفس و تضاد در باور فرزند باعث حس بی اعتمادی میشود پس باید سعی کنیم با رفتار درست این آسیب به حداقل برسانیم
F.Shahcheragh
۱۴۰۰-۱۰-۲۶سلام.
بنظر من هر چه سن کودکان کمتر باشد و در سنین پایین تر زوج ها اقدام به طلاق گرفتن کنند، این مسئله تاثیر عاطفی و روحی بدتری بر روی کودک خواهد گذاشت و می تواند آینده او را با مشکلات مختلفی مواجه کند.
به همین دلیل اگر بخواهیم بگوییم بدترین سن بچه ها برای طلاق چه سنی است باید گفت که از زمانی که کودک وجود پدر و مادر را درک کرده و دید قابل قبولی نسبت به پیرامون خود به دست می آورد، متوجه مشکلات مختلف پس از طلاق می شود و هر چه سن کودک کمتر باشد، آسیب وارد شده به او بیشتر خواهد شد و این مسئله می تواند او را با مشکلات مختلفی مواجه کند.
دریا پوراحمد اقدم
۱۴۰۰-۱۰-۲۷طلاق به عنوان مخربترین اسیبی که میتوان به یک انسان وارد شود تلقی میشود.فرزندی که در یک خانواده شروع به زندگی میکند حتی اگر طلاق را بپذیرد،نمیتواند از اثار مخربی که بر روح و روانش و اسیب های درونی که بهش وارد میشود فرار کند.
با توجه به جامعه و مثال های عینی میبینیم که فرزندان طلاق اگر با مشاور صحبت نداشته باشند و با افکار خود پیش بروند همیشه دچار یک خلا عاطفی هستند که میخواهند انرا به نحوی جبران کنند.