چطور با بچه ها حرف بزنیم تا به حرف هایمان گوش بدهند
نویسنده: ادل فابر، الین مازلیش
ترجمه: شیرین یزدانی
ناشر: ارمغان گیلار
نوبت چاپ: دوم ۱۳۹۲
تعداد صفحات: ۱۹۲
- فصل اول: چطور به فرزندانمان در ابراز احساساتشان کمک کنیم
بچه ها دوست دارند پدر و مادر حرف های آن ها را بشنوند و با آن ها همدردی کنند. پدر و مادر برای
اینکه بتوانند احساسات فرزندشان را درک کنند باید مهارت هایی را بیاموزند. والدین به کمک چند
روش می توانند احساسات فرزندان شان را درک کنند:
- با دقت زیاد به حرف های کودکشان گوش دهند.
- به بچها نشان دهند که احساساتشان را درک می کنند و حرف هایشان را تایید کنند.
- به احساسات کودک احترام بگذارند.
- وقتی کودک عصبانی یا ناراحت است او را نصیحت نکنند.
- برای احساسات کودک اسمی بگذارند.
- به کودک بگویند که می دانند چه آرزو یا خواسته ای دارد ،هرچند که نتواند به آن برسد.
کودکان مانند بزرگترها دوست ندارند وقتی ناراحت یا عصبانی هستند کسی آن ها را نصیحت
کند یا مدام از آن ها سوال بپرسد و مجبور باشند اتفاقاتی که رخ داده است را فراموش کنند،
آنها دوست دارند با کسی حرف بزنند و درد ودل کنند و احساساتشان را بیان کنند تا عصبانیتشان
فروکش کند.
گوش کردن به حرف های کودکان و درک احساساتشان باعث آرامش آنها می شود.
بعضی از بچها حرف های والدین را باور نمی کنند و می گویند که پدر و مادرشان احساسات آنها
را درک نمی کنند در اینگونه مواقع اگر پدر و مادر مشکلی را که فرزندشان از آن رنج می برد
را مطرح کنند و بگویند که حال او را درک میکنند بهتر است.
برخی از کودکان وقتی ناراحت و عصبانی هستند نمی توانند حرف های دیگران را گوش دهند
بنابراین والدین بهتر است کودک را به انجام کار دیگری مشغول کنند تا او ناراحتی های خودش
را فراموش کند مثلا به جای گریه کردن ، داد و فریاد از کودک بخواهند که عصبانیتش را روی
کاغذ نقاشی کند.
بچه ها دوست ندارند والدین حرف هایشان را تکرار کنند بهتر است به جای پرسش در مورد علت
عصبانیت یا ناراحتی با او همدردی کنند و بر روی احساساتش نامی بگذارند. مثلا وقتی کودک
نتیجه می گیرد که بچه باهوشی نیست، چون که معلمش از آنها خواسته فقط در نیم ساعت تکالیف
ریاضی شان را انجام دهند درحالی که این کار از نظر او یک ساعت وقت نیاز دارد به او
بگویند می دانند که وقتی انجام تکالیفش زیاد طول می کشد، ناراحت می شود.
- فصل دوم: چگونه فرزندمان را تشویق کنیم تا بیشتر به حرف های ما گوش کند
برای اینکه کودکان بیشتر به حرف های والدین گوش کنند می توانید از چند مهارت استفاده
کنید:
1-توصیف و شرح شرایطی که در آن هستید:
شرایط و مشکلی که در آن قرار دارید را برای کودک توضیح بدهید. والدین نباید به فرزندشان
بگویند تو باید این کار را انجام بدهی چون کودک احساس میکند که او را محکوم کرده اید
وقتی از ضمیر “تو” استفاده نمی کنید و غیر مستقیم از کودک می خواهید کاری را انجام دهد
او زود تر به حرف شما گوش می دهد مثلا بگویید: وقتی شیشه ای شکست باید آن را با جارو
جمع کند؛ وقتی شیر روی زمین ریخت، باید آن را تمیز کند.
2 اطلاعات کافی به فرزندتان درباره شرایط موجود بدهید
وقتی به کودک درباره ی شرایط مختلف اطلاعات می دهیم کودک احساس می کند که ما به او
اعتماد داریم که حقایق را به او میگوییم. شما باید درباره ی شرایط موجود به کودک اطلاعات
کافی بدهید مثلا اگر شیر را در یخچال بگذارد ترش نمی شود، میوه ها را قبل از خوردن بشوید،
اگر کلوچه را در ظرف در بسته نگذارد، سفت میشود.
3-دریک جمله یا یک کلمه پیام خودتان را به فرزندتان منتقل کنید
گاهی اوقات بهتر است به جای توضیحات طولانی درباره کار به فرزندان، پیام ها را تلگرافی
به آنها منتقل کرد. مثلا مادر به جای آنکه بگوید سارا ظرف ها را بشور، میگوید:سارا ظرفهای
آشپزخانه! او متوجه می شود که باید ظرف ها را بشوید.
4- احساسات خودتان را برای فرزندتان بیان کنید
والدین نباید احساسات خودشان را پنهان کنند آنها باید احساسات واقعی خودشان را با کودکشان
در میان بگذارند در این صورت مجبور نیستند که وقتی ناراحت هستند تظاهر کنند
افرادی صبور و آرام هستند. بنابراین کودکان هم احساسات آن ها را درک می کنند و بیشتر به
حرف والدین خود گوش می دهند. مثلا “الان فرصت مناسبی نیست من انشای تو رو بخونم چون
حواسم جای دیگه ای است. بعد از نهار میام و انشای تو رو می خوانم”
5-برای فرزندتان یادداشت بگذارید
بچها دوست دارند پدر و مادرشان برای آنها یادداشت بگذارد اگر چه که ممکن است آن ها سواد
خواندن و نوشتن نداشته باشند. وقتی کودکان می بینند که والدینشان وقت می گذارند و با تمام
مشغله هایی که دارند برایشان یادداشت می گذارند و به آن ها توجه دارند شاد می شوند. این
این روش نیز راهی بسیار ساده برای بیان خواسته ها است بدون اینکه باعث ناراحتی و رنجش
فرزندان شوند.
- فصل سوم: روش های تنبیه کردن بچه ها
تنبیه کردن بچها باعث می شود آن ها نسبت به پدر و مادرشان احساساتی مثل
تنفر ، خشم و احساس گناه داشته باشند یا حس کنند که پدر و مادرشان خیلی
ظالم هستند و کار بد را دوباره تکرار کنند . بنابراین تنبیه کردن بچه ها
فایده ای ندارد و باعث می شود آن ها به جای اینکه از کار خودشان پشیمان
شوند به این فکر کنند که کار والدین شان را تلافی کنند. وقتی والدین فرزندشان
را تنبیه می کنند به او اجازه نمی دهند که متوجه کار بد خودش شود . بهتر
است به جای تنبیه کردن کودکان از روش های جایگزین استفاده کرد.
- به کودک راه حلی پیشنهاد کنید تا بتوانید کمکش کنید.
- مخالفت خودتان را به فرزندتان نشان دهید.
- انتظاراتتان را به او بگویید.
- به فرزندتان بگویید چگونه باید رفتارش را اصلاح کند.
- راه حلی مناسب را به او پیشنهاد دهید.
- به فرزندتان اجازه دهید عواقب کار بدی را که انجام می دهد، قبل از انجام دادن آن کار بداند.
مثلا
ابتدا محکم و قاطعانه احساسات خودتان را برای فرزندان بگویید؛ مثلا به او بگویید من از اینکه
ظرف های آشپزخانه که برای بازی استفاده کرده ای را سر جایش نگذاشته ای عصبانی هستم.
2-در مورد انتظارتان با فرزندتان حرف بزنید مثلا به او بگویید انتظار دارید وقتی او از وسایل
شما استفاده کرد، دوباره آن را سر جایش بگذارد.
3-به فرزندتان بگویید چگونه می تواند کار بدش را جبران کند مثلا به او بگویید که باید وقتی
ظرف های آشپزخانه را می شویید او ظرف ها را خشک کند.
4-به او راه حل مناسبی پیشنهاد کنید. مثلا به فرزندتان بگویید که اگر هر وقت وسایل شما را قرض
می گیرد آن ها را صحیح و سالم بازگرداند و سر جایش بگذارد شما باز هم وسایلتان را به او قرض
خواهید داد.
5-خودتان کاری انجام دهید تا فرزندتان بیشتر احساس مسئولیت کند
6-سعی کنید با کمک فرزندتان مشکلاتتان را حل کنید؛ مثلا با کمک او شما می توانید به این نتیجه
برسید که تا آن زمان که فرزندتان ظرف های آشپزخانه را که برای بازی استفاده کرده سر جایش
می گذارد، او حق دارد از وسایل شما استفاده کند.
بهتر است به جای تنبیه کردن کودک به او بگوییم اگر کار بدی انجام دهد عواقب آن را می بیند مثلا
اگر والدین قبل از قرض دادن وسیله ای به کودک شان از او بخواهند که باید چیزی را که قرض
می گیرد صحیح و سالم به والدین تحویل دهد کودک می داند که اگر چیزی را که از دیگران قرض
می گیرد مثل روز اول صحیح و سالم به آن ها پس ندهد، آن ها چقدر از دست او عصبانی خواهند
شد و دیگر چیزی به او قرض نخواهند داد و اگر امانت دار خوبی باشد دیگران به او اعتماد خواهند
کرد و دوباره چیزی را که می خواهد به او خواهند داد.
وقتی کودکان کار بدی انجام می دهند به جای اینکه دنبال مقصر باشید تا او را تنبیه کنید بهتر است
عصبانیت خودتان را بیان کنید. مثلا بگویید وقتی می بینید او روی مبل ها زباله می ریزد از دستش
ناراحت می شوید، پوست میوه ها روی مبل را لکه دار میکند.
وقتی ناراحتی و عصبانیت خودتان را نشان می دهید، باید راه حلی پیشنهاد کنید تا فرزندتان بتواند
اشتباهش را جبران کند و احساس گناه نکند. بنابراین در بزرگسالی اش به جای اینکه فکر کند
کارهایش همیشه اشتباه است احساس کند فرد با لیاقت و با ارزشی است و می تواند اشتباهاتش را
جبران کند .
- فصل چهارم: چگونه فرزندانی مستقل داشته باشیم
برای اینکه به کودک کمک کنیم تا مستقل باشد باید به آن ها اجازه دهیم کارهایشان را خودشان
انجام دهند و با مشکلات رو به رو شوند و مشکلات شان را خودشان حل کنند. وقتی والدین به
حرف های فرزندشان گوش می دهند و با آن ها درد و دل می کنند و از آن ها می خواهند که
راه حلی برای مشکلات شان بگویند، بچها احساس استقلال و اعتماد به نفس می کنند.
مهارت هایی که والدین باید بدانند تا به فرزندان شان کمک کنند به استقلال برسند عبارت است از:
1-به فرزندتان اجازه انتخاب بدهید مثلا به او بگویید دوست دارد کدام یک از لباس هایش را بپوشد.
2-قدر زحمت و تلاش فرزندتان را بدانید مثلا وقتی او سعی می کند بند کفش هایش را ببندد به او
بگویید می دونم این کار دشوار هست اما پس از چند بار تمرین می تونی این کار را انجام بدهی.
3-زیاد از فرزندتان سوال نپرسید مثلا وقتی از مدرسه به خانه برمی گردد ،مدام از او درباره ی
مدرسه و دوستانش سوال نپرسید.
4-سریع سوال های او را پاسخ ندهید و بگذارید کمی فکر کند تا خودش به پاسخ مناسبی برای
سوال هایش برسد. وقتی او از شما سوال پرسید، اول نظر خودش را درباره ی آن سوال بپرسید.
5-فرزندتان را تشویق کنید از منابع اطلاعاتی دیگر استفاده کند.
6-هرگز فرزندتان را نا امید نکنید: مثلا وقتی او می خواهد مهارت جدیدی را یاد بگیرد او را
نا امید نکنید و بگذارید آن مهارت را تجربه کند.
- فصل پنجم: تعریف و تمجید کردن از دیگران
اگر بچه ها در خانواده بتوانند مشکلات شان را حل کنند می توانند در محیط خارج از خانه نیز
مشکلات شان را حل کنند.
اعتماد به نفس بچه ها عاملی بسیار مهم در رشد شخصیتی فرد است.
نگرشی که یک فرد نسبت به خودش دارد مهم ترین عامل در رشد شخصیتی او است و هیچ
چیز دیگری نمی تواند جای این مساله را بگیرد. وقتی والدین به فرزندشان توجه می کنند ، به
آن ها حق انتخاب می دهند و به او اجازه می دهند که مشکلاتش را خودش حل کند اعتماد به نفس
او افزایش می یابد . یکی از راه های افزایش اعتماد به نفس تشویق کردن است. والدین وقتی
فرزندشان را تشویق می کنند باید نکاتی را رعایت کنند اول اینکه وقتی از کار فرزندتان تعریف
می کنید توضیح بدهید که چرا از کارش خوشتان آمده و درباره جزئیات کار فرزندتان با او حرف
بزنید مثلا وقتی فرزندتان برای اولین بار خودش لباس هایش را پوشید به او بگویید چقدر خوب لباس
را پوشیده ،جوراب هایش را لنگه به لنگه نپوشیده و بند کفش هایش را چقدر خوب مرتب بسته است.
- فصل ششم: چه کنیم تا فرزندمان تصویر ذهنی مثبتی از خودش داشته باشد
نگرش والدین نسبت به فرزندشان در نحوه نگرش آن ها نسبت به خودشان تاثیر زیادی دارد برای
اینکه به فرزندتان کمک کنید تصویر ذهنی مثبتی از خودشان داشته باشند باید چند نکته را
رعایت کنیم.
1-والدین باید به دنبال فرصتی باشند تا به کودک شان نشان دهند او فردی توانا است تا کودک هم
بتواند تصویر درستی از توانایی هایش داشته باشد مثلا وقتی کودک اسباب بازی هایش را درست و
خوب نگهداری می کند به او بگویند که چقدر اسباب بازی هایش نو به نظر می رسد.
2-بچها را در موقعیتی قرار دهند تا آن ها نگرش متفاوت و مثبتی نسبت به خودشان داشته باشند
مثلا از کودک بخواهید جوراب هایش را خودش بشوید.
3-بگذارید فرزندتان از شما درباره ی خودش حرف های مثبت بشنود مثلا وقتی کودکتان
اسباب بازی را در مغازه می بیند اما برای خرید آن گریه و زاری نمی کند به او بگویید با اینکه
دلش می خواست آن اسباب بازی را داشته باشد ولی چیزی نگفت.
4- با کودک آن طور رفتار کنید که دوست دارید او با شما رفتار کند، مثلا وقتی در یک مسابقه
شکست می خورد به او بگویید پذیرفتن شکست کار دشواری است ولی باید باز هم تلاش کند.
5- به لحظات و روزهای مهم زندگی فررندتان توجه کنید مثلا وقتی او در مسابقه ای برنده
شده است از آن روز برایش تعریف کرده و به او بگویید که به او افتخار می کنید.
عصمت اکبرمجنی
۱۴۰۱-۰۲-۱۶به نام خدا .به نظرم آن چیزی که باعث میشه یک کودک به حرف های والدین خود گوش دهد محبت واحترام است یعنی اگرکودک در خانواده خود مورد محبت واحترام قرار بگیرد وپدر ومادرش به او محبت کنن باعث میشود که کودک محبت والدین خود را جبران کند یعنی در جبران محبت پدر مادر اطاعت پذیری او زیاد میشود ز یرا احساس میکنن که پدر مادر ی که او را دوست دارن خیر او را میخواهند .در کتابی که خواندم به نام من دیگر ما به این نکته بسیار تاکید کرده که به فرزندانت محبت کنن که اثر فوق العاده داره منظور نیست که در این رفتار زیاده روی کنیم بلکه در محبت خود شدید باشید یعنی با تمام وجود محبت کنید .
عصمت اکبرمجنی
۱۴۰۱-۰۲-۱۶به نام خدا .به نظرم آن چیزی که باعث میشه یک کودک به حرف های والدین خود گوش دهد محبت واحترام است یعنی اگرکودک در خانواده خود مورد محبت واحترام قرار بگیرد وپدر ومادرش به او محبت کنن باعث میشود که کودک محبت والدین خود را جبران کند یعنی در جبران محبت پدر مادر اطاعت پذیری او زیاد میشود ز یرا احساس میکنن که پدر مادر ی که او را دوست دارن خیر او را میخواهند .در کتابی که خواندم به نام من دیگر ما به این نکته بسیار تاکید کرده که به فرزندانت محبت کنن که اثر فوق العاده داره منظور نیست که در این رفتار زیاده روی کنیم بلکه در محبت خود شدید باشید یعنی با تمام وجود محبت کنید .تا حالا از خودتون پرسیدین که چرا فرزندانمان به حرف مجری و به قول خاله برنامه کودک گوش میدهند ولی به حرف ما که پدر مادرش هستیم بی توجه هست جواب این سوال در محبت کردن خلاصه میشود پس قدر لحظات خود را برای محبت به فرزندانمان بدانیم
زهرا داودی
۱۴۰۰-۱۲-۲۴والدین و به ویژه پدرها اغلب با عنوان کردن مواردی مثل گرفتاری شغلی، خستگی و مشکلات مالی زمان بسیار کمی در روز را با کودک خود می‌گذرانند تا با او حرف بزنند. یک لحظه فکر کنیم، آیا برای آیندهٔ کودک نیست که تلاش و کار می‌کنیم؟ می‌دانیم که تمام ولدین کودکانشان را دوست دارند ولی گاهی ما یادمان می‌رود که غیر از مسائل مالی، روح و روان کودکمان نیز نیاز به تقویت و هزینه دارد. اگر بتوانیم راه درست حرف زدن خود با کودکان را یاد بگیریم، آنها هم درست حرف زدن را از ما یاد خواهند گرفت. درست است که پدر یا مادر بودن یکی از سخت‌ترین کارهای این دنیاست، اما این هم بسیار مهم هست که با تمام خستگی‌‌ها باز هم صحبت کردن با کودک و همچنین گوش دادن به حرف‌ها و آرزوهایش را در نظر بگیریم.این درخواست از کودک که هر چه شما می‌گویید و می‌خواهید باید انجام شود، میتواند برایش به این مفهوم باشد که او برایتان مهم نیست و توجهی به او ندارید و در واقعیت هم همین است، یعنی نظرات و افکار او برای ما مهم نیست! پس او نیز در مقابل به شما توجه نمی‌کند و احترام نخواهد گذاشت. برای تربیت درست و بهتر بچه‌ها باید زمان صرف کنیم، همه چیز را در آره یا نه خلاصه نکنیم، برای پاسخ به سؤالات زیادشان وقت بگذاریم و با صبر کامل و مرتبط به آنها جواب بدهیم.کودکان دوست دارند برای شما باارزش باشند، در واقع همه این را میخواهند. به کودکتان واقعاً نشان بدهید که تمام دقت شما به شنیدن حرف‌هایی است که دارد می‌زند. کار کردن و وقت‌گذرانی با موبایلتان، تلویزیون نگاه کردن، صحبت کردن با دوستانتان و کارهای دیگر حواس شما را پرت میکند و کودک اینها را می‌بیند و می‌فهمد. ولی اگر نمی‌توانید به حرفهای کودکتان گوش بدهید، تظاهر به این کار هم نکنید. گوش دادن به حرفهای کودکتان باعث ایجاد اعتمادبه‌نفس میشود و کودک احساس ارزشمند بودن خواهد کرد.کودکان مشغلولیت‌های ذهنی و درگیری‌های ما را ندارند، بنابراین در ذهنشان فضا و جای بیشتری برای توجه به اطراف و تقلید از والدین خود دارند. به عبارت دیگر، تمام حواس آنها به رفتار و گفتار شماست و هر کاری شما بکنید و هر چه بگویید، به زودی همان را از کودکتان دریافت خواهید کرد. برخورد خوب و خوش‌رفتاری شما با کودک به او یاد می‌دهد چطور با شما و دیگران رفتار کند. اگر شما دروغ بگویید، کودکتان هم شروع به دروغ گفتن خواهد کرد. اگر فردی خوش‌صحبت باشید، خواهید دید که فرزندتان هم شیرین‌زبان خواهد بود. فراموش نکنید که ثابت‌قدم بودن در رفتار خوب نیز ملاک است، یعنی اگر توقع دارید همیشه کودکتان راست بگوید، خودتان هم نباید یک بار راست بگویید و یک بار دروغ!
به بچه‌ها کمک کنیم حرف بزنند، با ما صحبت کنند تا در آینده دچار انکارهای مختلف شخصیتی و خودسانسوری نشوند، آرزوها و بهشت کودکی‌شان همیشه همراهشان بماند و قربانی کنش و عملکردهای مداوم بازدارنده با اثرهای بد نباشند.
اکرم عبادی
۱۴۰۰-۱۲-۱۴استراتژیهای ساده ای وجود دارند که اگر به طور مداوم از آنها استفاده کنید کودک شما مهارتهای لازم برای تبدیل شدن به یک “شنونده خوب” را فرا می گیرد. فراموش نکنید که هیچگاه برای آموزش دادن به کودک زود نیست! ممکن است یک کودک در این سن نتواند به خوبی یک کودک ۵ ساله به حرفهای شما گوش بدهد اما باز هم می تواند تا حد زیادی حرف شنوی داشته باشد. ۱_برای حرف زدن با کودک، همسطح او قرار بگیرید
همه پدر و مادرها دیر یا زود می فهمند که حرف زدن با کودک در حالتی که مثلا شما ایستاده اید و او روی زمین نشسته است به ندرت اثر مناسب را بر کودک می گذارد.
البته اگر شما از یک اتاق دیگر شروع به حرف یا داد زدن بکنید نتیجه کمتری خواهید گرفت! جلوی کودک روی زمین بنشینید یا او را بغل کنید تا بتوانید مستقیما در چشمانش نگاه کرده و توجهش را به خودتان جلب کنید. ۲_واضح و روشن حرف بزنید
حرف خود را واضح، ساده و مقتدرانه بگویید. اگر شما حرف زدن درباره یک موضوع را بیش از حد کش بدهید، کودک چندان توجه نخواهد کرد. اگر کلمات زیادی را استفاده کنید کودک نمی تواند به راحتی مفهوم حرفهای شما را بفهمد: «هوای بیرون واقعا سرد است. تو هم اخیرا مریض بوده ای.
پس باید قبل از اینکه به فروشگاه برویم ژاکت خودت را بپوشی». برعکس یک جمله مانند: «باید ژاکتت را بپوشی» صریح و روشن است. در صورتی که کودک شما گزینه دیگری ندارد و تنها می تواند کار مورد نظر شما را انجام دهد بهتر است جمله خود را به صورت سوالی مطرح نکنید؛ بعنوان مثال «وقتشه که توی صندلی ات توی ماشین بشینی» بسیار بهتر است از اینکه بگوئید «بیا بشین توی ماشین، باشه عزیزم؟».۳_حرف خودتان را اجرا کنید؛ سریع!
برای کودک روشن کنید که دقیقا آنچه را گفته اید اجرا خواهید کرد؛ و تهدید یا قولی ندهید که نتوانید آن را اجرا کنید. مثلا اگر به کودک دوساله خود می گویید: «تو باید هنگام شام شیر هم بخوری» پنج دقیقه بعد حرفتان را عوض نکنید و مثلا آب میوه را به جای شیر پیشنهاد ندهید.
اگر به او اخطار دادید که «اگر برادرت را بزنی باید نیم ساعت داخل اتاقت بمانی» هنگامی که او این کار را کرد واقعا او را برای نیم ساعت به اتاقش بفرستید. اطمینان حاصل کنید که همسر شما نیز کارهایتان را تائید کرده و به تصمیماتتان احترام می گذارد تا احیانا کار همدیگر را تخریب نکنید.۴_پیام و حرف خود را مجددا تقویت کنید
در اغلب موارد بهتر است که با انجام برخی کارهای عملی، خصوصا هنگامی که می خواهید کودکتان را از انجام دادن کاری که برایش جذاب است منصرف کنید، حرف و پیام خود را تقویت کنید.
مثلا بگویید: «وقت خواب است!» سپس از یک اشاره بصری (کلید چراغ را خاموش و روشن کردن) یک اشاره فیزیکی (یک دست را روی شانه اش بگذارید و به آرامی او را از طرف عروسکش به سمت خودتان متوجه کنید) یا هدایت او به سمت اتاق خواب (او را به طرف اتاق خواب ببرید، پرده ها را بکشید و بالش را آماده کنید) استفاده کنید.۵_اخطار بدهید
قبل از اینکه تغییری در وضعیت یا موقعیت او بدهید یا قبل از اینکه بخواهید کار خاصی انجام بدهید به او اخطار بدهید تا متوجه شود، خصوصا اگر مشغول بازی با عروسک یا دوستش است. مثلا پیش از ترک خانه به او بگویید: «ما باید چند دقیقه دیگر برویم. وقتی صدایت کردم باید لوازم نقاشی را جمع کنی و دستهایت را بشویی».۶_او را تشویق کنید و به او انگیزه بدهید
داد و بیداد کردن و دستور دادن ممکن است در برخی کودکان موجب شود که حرفهای شما را گوش بدهند، اما هیچ کدام از آنها از این کار خوششان نمی آید. اکثر کودکان وقتی بهترین پاسخ را به درخواستهای شما می دهند که با بامزگی و خوش اخلاقی با آنها برخورد کنید.۷_سعی کنید دستورات واقع بینانه به او بدهید
اگر شما به یک بچه دو ساله بگویید که اسباب بازیهایش را جمع کند او به اطراف اتاق نگاهی می اندازد و یک جواب سربالا می دهد: خوب دیگه، اَُه! در عوض یک کار مشخص را به او واگذار کنید. مثلا اول بگویید که بلوکهای زردرنگ را جمع کند سپس این کار را به یک بازی تبدیل کنید: «حالا بلوکهای آبی رنگ را جمع کن».۸_فتار خوب را برای او الگوسازی کنید
کودکان خردسال اگر ببینند که شما با دقت و به خوبی به حرفهای آنها گوش می دهید، آنها نیز حرف شنوی را بهتر یاد می گیرند. سعی کنید عادت کنید که با همان احترامی که به بزرگترها می گذارید به حرفهای کودک خود توجه کنید.
ساراخسروی
۱۴۰۰-۱۱-۰۱ارتباط درست برقرار کردن بافرزند هنر خیلی ارزشمندیه.ب خصوص تاثیر گذار در شخصیت و طرز فکر کودک هست.
والدین باید برای این موضوع هم خیلی وقت بزارن ک اطلاعات بدست بیارن و خودشون رو برای یک والد خوب بودن پرورش بدن و هم در رابطه با برخورد با کودک صبر و حوصله ب خرج بدن
تا کودک هم از رابطه ای ک با والدینش داره راضی باشه
طاهره رجبعلیان
۱۴۰۰-۱۰-۲۸به نظر من بهترین راهکار برای اینکه کودک حرف والدین را گوش دهد این است که در ابتدا والدین باید مهارت ارتباطی که شامل خوب حرف زدن و گوش دادن را خود بیاموزند چون بچه ها به طور طبیعی مخالف گوش دادن نیستند این والدین هستند که باید بدانند که نحوه گوش دادن فرزند در هر سنی فرق میکند لذا درابتدا باید خوب حرف زدن را یاد گرفت تا خوب گوش کردن در امتداد او بیاید.لذا بالاتر دوست دارید فرزندی دانا و حرف گوش کن داشته باشید پس باید خود یک الگو خوب برای فرزندان باشید خوب گوش کنید و خوب حرف بزنید
پیرحیاتی
۱۴۰۰-۱۰-۲۷برای ارتباط خوب با کودک باید به قدر کافی زمان به گفتگوی خودمان اختصاص بدهیم. سراپا گوش باشیم. از جمله‌های مثبت استفاده کنیم. ارتباط چشمی را فراموش نکنیم. کودک را تهدید نکنیم. احساس ارزشمندبودن کودک را تقویت کنیم و …
اینگونه میتوانیم به یک ارتباط خوب بین خود و کودک امیدوار باشیم.
دریا پوراحمد اقدم
۱۴۰۰-۱۰-۲۷با عرض سلام
ارتباط با کودک از همان ابتدای رشد مهم ترین کاریشت که والدین باید انرا به نحو احسنت انجام دهند.والدین با ارتباط و همدلی با کودک خود این اعتماد به نفس را به انها میدهند تا اینده ای موفق برای خود بسازند.
به نظر من چون هر کودکی در فضای خاصی زندگی و رشد میکند،مراجعه به مشاور و روانشناس میتواند بهترین گزینه باشد تا باتوجه به روحیات کودک و تجربیات مشاور بهترین راه کار برای این موضوع ارائه شود
شقايق خادمي
۱۴۰۰-۱۰-۲۷باسلام خدمت شما
کتاب بسیارعالی بود
حرف زدن و بحث کردن با کودک نیاز به مهارت دارد زیرا کودکان در خانه از نحوه برحورد والدین شخصیتشان شکل میگیرد و چه بسا تربیت والدین در سرنوشت کودک بسیار نقش مهم و اساسی دارد
سینا رحمن زاده
۱۴۰۰-۱۰-۲۷چطور با بچه ها حرف بزنیم تا به حذف هایمان گوش بدهند :
از آنجایی که بر قرار کردن یک ارتباط هر چند ساده با یک کودک سخت است و نیازمند مهارت و زیرکی است باید کنترل شده باشد زیرا کودکان در این سن به سرعت نکات و رفتار در ذهنشان ثبت می شود و الگو برداری میکنند.
بنابراین والدین باید برای فرزند خویش بهترین الگوی رفتاری باشد و دقت و توجه زیادی نسبت به رفتارهای خود داشته باشند تا در نهایت آینده ساز جامعه ی خود را به بهترین نحو ممکن تربیت کنند.
با کودکان باید با زبان خودشان محبت کرد.
افسانه شیبانی
۱۴۰۰-۱۰-۲۷با عرض سلام و درود.
به نظر من ارتباط برقرار کردن با کودک بسیار مهارت میخواد چرا که کودکان سخت ارتباط برقرار میکنند و اینکه بعد ارتباط بسیار سریع از او تقلید میکنند بنابراین والدین باید بهترین الگو رفتار برای فرزندشان باشند و به او بسیار توجه کنند و با ملایمت و با زبان کودکانه با او حرف بزنند و همچنین سعی کنند از کودکی اعتماد به نفس کودک را تقویت تا در آینده فرد نمونه و موفقی باشد.
F.Shahcheragh
۱۴۰۰-۱۰-۲۶سلام.
زمان صحبت کردن با بچه ها به چه نکاتی باید توجه کنیم؟ارتباط چشمی برقرار کنید سپس صحبت کنید
هنگام صحبت با کودک باید هم سطح با او شوید و در چشمان او نگاه کنید.
اسم کودکتان را صدا بزنید
برای آغاز صحبت با کودک یا درخواست انجام کاری از او با صدا زدن اسم او شروع کنید.
هنگام صحبت با کودک صریح باشید
برای اینکه کودک به خوبی به شما گوش دهد یک قانون ساده وجود دارد؛ از همان ابتدا سر اصل مطلب بروید و از تک جملات استفاده کنید
وقتی مشغول گفتگو با کودکان هستید، از عبارات ساده و قابل فهم استفاده کنید
از کودک بخواهید درخواست شما را بار دیگر تکرار کند
اگر قادر به تکرار آن نبود، یعنی طولانی یا پیچیده بوده است.
وقت صحبت با کودک درخواستی کنید که نتواند رد کند
اگر درخواستی که از کودک دارید را با یک دلیلی که به نفع اوست بیان کنید، به احتمال زیاد درخواست شما رد نخواهد شد.
هنگام صحبت کردن با کودکان مثبت باشید و از جملات مثبت استفاده کنید.
جملات دستوری را با من می‌خواهم آغاز کنید
هنگام صحبت با کودک از جملات اگر، سپس استفاده کنید
به کودکان حق انتخاب دهید
به سن و میزان فهم کودک هنگام صحبت کردن با او توجه کنید
لحاظ اجتماعی به درستی با کودک خود صحبت کنیم
ابتدا کودک را ارام کنید سپس صحبت کنید.
باصحبت کودک را ارام کنید
مهدیه ملامحمد خوانساری
۱۴۰۰-۱۰-۲۶سلام و تشکر بابت این کتاب و من بسیار خودم روی یک موضوع نظر قاطعی دارم و اون نوع لحن حرف زدنمون است.لحن حرف زدن ما اثر مشخصی با یادگیری حرف زدن کودکمون داره. اگر با کودکی که پرخاشگری می‌کنه یا مدام ناله می‌کنه که بچه‌های نوپا بر حسب طبیعتشان این رفتار رو خواهند داشت، با لحنی تند و پرخاشگر صحبت کنیم، نتیجه ی کار مشخصه، اوضاع فقط بدتر خواهد شد! پس وقتی کودک آروم شد با اون حرف بزنیم و راهکارهای برخورد با ناله کردن کودکمان رو پیدا کنیم. همچنین بالا و پایین شدن تن صدای ما باید بسیار هماهنگ و متناسب با موقعیت باشه، پس اگر همیشه با داد و فریاد حرف می‌زنیم باید این عادت را ترک کنیم چون شاید فرزندمون هم به ما نگاه می‌کنه و کار ما رو تقلید کرده.
زینب طاهری فولادی
۱۴۰۰-۱۰-۲۶باسلام ببینید صحبت کردن با فرزند در هر سنی روش خاص خودش را دارد مثلا در کودکی باید با دقت ب آنها گوش داد. کودک را درک کرد و ب او عشق ورزید و رفتار هایشان را باید با سرکشی های لازم اصلاح کنیم بدون اینکه این سرکشی ها روی شخصیت ان ها تاثیر بگذارد و زبان خوش خیلی تاثیر دارد روی حرف شنوی فرزند مثلا بجای جمله دستوری نمیتونی تو خونه گل بازی کنی بگیم میتونی تو کوچه گل بازی کنی
کوثر درویش خادم
۱۴۰۰-۱۰-۲۶با عرض سلام .
کودکان از والدین یا کسی که بیشتر تایمش را با او می گذراند بسیار تقلید می کنند پس نحوه برخورد با کودک و ارتباط برقرار کردن با او بسیار مهم است . برای کودکان باید تایم زیادی گذاشت و به خواسته ها و حرفاش توجه کرد و با همان لحن بچه گانه کودک با او حرف زد در واقع هر الگو یا رفتاری که از کودک انتظار داریم داشته باشه اول خودمان در برخورد با او باید آن الگو یا رفتار را رعایت کنیم که ملکه ذهن او شود و انجام دهد
فاطمه انوری
۱۴۰۰-۱۰-۲۶با سلام
ممنون از معرفی این کتاب.
ارتباط برقرار کردن والدین با فرزندانشان در هرسنی نیازمند مهارت میباشد.حتی در فهمیدن احساسات و علایق .
با بیان جملات مثبت و انرژی بخش به فرزندانمان به انها انگیزه و عزت نفس میدهیم و انها میتوانند با اعتماد به نفس در جامعه حضور پیداکنند.این کتاب برای پدر ها بسیار مناسب هست که وقت کمتری را با فرزندانشان سپری میکنند.