کدام والدین آماده‌ی فرزندپروری هستند؟
فرزندپروری یکی از پراهمیت‌ترین مباحث روانشناسی و مفهومی است که همه والدین باید اطلاعات و مهارت‌های مورد نیاز آن را به دست آورند. والدین تاثیر به سزایی بر زندگی فرزندان خود می‌گذارند. اين نياز مهم در برخی مکاتب روانشناسی همچون مکتب روانکاوي مورد توجه قرار می‌گیرد و افراد را متوجه اهميت دوران كودكي و ارتباط كودك با محيط خود می‌کند.
فرزند پروری را می‌توان چنین تعریف کرد: «فرآیند پرورش فرزند با آگاهی از تمام ابعاد سلامت، مانند رشد جسمی، شخصیتی، ذهنی، هيجانی، عاطفی و اجتماعی از نوزادی تا بزرگسالی.»
در این میان ممکن است والدین بخواهند فرزند خود را به سمت مسیر مشخصی سوق دهند، که اشتباه رایجی از سوی والدین است. با این حال وظیفه‌ی والدین این است که در نقش یک رابط به کودک کمک کنند که با جهان ارتباط برقرار کند و به کمک شیوه‌های درست فرزند پروری، کودک را برای استقلال کامل آماده کنند و او را تا حدی توانمند سازند که بتواند مسیری را که برای زندگی‌اش انتخاب می‌کند پیگیری کند.
در دنیایی که به سرعت در حال تغییر است، فرزند پروری نیز موضوعی متغییر است. اما نیازهای مربوط به رشد کودک که توسط علم مشخص شده است، نسبتاً ثابت است: کودک علاوه بر تامین نیازهای مادی خود شامل غذا، مکان امن برای زندگی و… نیازهای روانی مهمی نیز دارد. عشق مهم‌ترین نیاز روانی کودک است که خود را به شکل نیاز یه ایمنی و پشتیبانی در اولین سال‌های زندگی نشان می‌دهد. روش و میزان تامین این نیازها در کودکی، بر شخصیت دوران بزرگسالی کودک تاثیر فراوان می‌گذارد. مثلا در صورتی که کودک در اولین سال‌های زندگی خود «پشتیبانی» لازم را از پدر و مادر خود دریافت نکند، دنیا را مکانی خصمانه می‌پندارد که در آن تنهاست و می‌بایست به تنهایی از پس چالش‌های دشوار آن برآید.
اما زیاده‌روی در تامین این نیاز کودک نیز به شکل دیگری به زندگی او آسیب می‌زند. مثلا در صورتی که کودک پشتیبانی زیادی در اولین سال‌های زندگی خود دریافت کند، در آینده و در اکثر شرایط خود را مستحق دریافت حمایت می‌پندارد و تلاش و مسئولیت‌پذیری لازم برای هدایت زندگی خود را کسب نخواهد کرد.
در نتیجه والدین باید حد تعادل را رعایت کنند، یعنی همچنان که تلاش می‌کنند دوست داشتنی باشند، محکم و مقتدر نیز باشند. در عین حال که به کودکان فرصت کافی می‌دهند تا منافع خود را توسعه دهند، باید به آن‌ها کمک کنند تا استقلال را کشف کنند و شکست را نیز تجربه کنند.
پس به طور خلاصه مسئولیت اصلی والدین در خصوص فرزند پروری این است که علاوه بر حفظ سلامت و ایمنی کودکان، به ارتقا احساسات عاطفی آن‌ها بپردازند، مهارت‌های اجتماعی را به آنان آموزش دهند و کودکان را از نظر فکری برای ورود به بزرگسالی آماده کنند.
علاوه بر این‌ها مطالعات انجام شده حاکی از آن است که کودکانی که سالم‌ترین رفتار را دارند و به بهترین شکل ممکن سازگاری را می‌آموزند، توسط والدینی پرورش یافته‌اند که بهترین راه را برای ترکیب صمیمیت و حساسیت همراه با انتظارات واضح رفتاری نشان می‌دهند. در این شیوه سالم، اصطلاحا چهار C در فرزند پروری بسیار مهم است که عبارتند از :
- Care به معنی اهمیت دادن (نشان دادن پذیرش و محبت)
- Consistency به معنی ثبات (حفظ یک محیط پایدار)
- Choices به معنی انتخاب‌ها (اجازه دادن به کودک برای توسعه استقلال فردی)
- consequences که به معنی عواقب آن (اعمال پیامدهای انتخابی، مثبت یا منفی)
والدینی که به این چهار عنصر پایبند هستند، می‌توانند عشق و پذیرش خود را به فرزندان‌شان نشان دهند و آن‌ها را از حمایت خود مطمئن سازند، محیطی باثبات و قابل اطمینان برای آن‌ها فراهم می‌کنند، به آن‌ها اجازه یافتن مسیر شخصی خود را می‌دهند و در رسیدن به استقلال یاری‌شان می‌کنند و اجازه می‌دهند فزرندان‌شان با پیامدهای مثبت یا منفی انتخاب‌های خود روبرو شوند و برای آن‌ها چاره‌اندیشی کنند. چنین والدینی با پرورش خلاقیت و استقلال، مستحکم‌ترین و سالم‌ترین فرزندان را پرورش می‌دهند.
اگر برای آموختن روش‌های صحیح فرزندپروری نیاز به راهنمایی داشتید، با کلینیک جان زیبا تماس بگیرید. متخصصان ما در زمینه خانواده و کودک مشتاقانه شما را یاری خواهند کرد.
محمد مهدی قادری
1401-03-10والدین تاثیر به سزایی بر زندگی فرزندان خود می‌گذارند بنابر این اگر قصد دارید به تقویت مهارت های فرزند پروری خود بپردازید همواره به یاد داشته باشید که کودکان در هر زمینه ای مانند شما عمل می‌کنند و از الگوی رفتاری شما تبعیت می کنند ، بنابراین این که چه می‌گویید مهم نیست مهم این است که چگونه عمل میکنید !
آمنه خرٌمی
1401-03-02قبل ازاینکه فرزند بیاریم باید خودمون و بسازیم ،رشدبدیم،شخصیتمونو شکل بدیم نیازهای خودمونو رفع کنیم که وقتی
اون طفل معصومی که به دنیا میاد وقراره زیر دست مابزرگ بشه
کمبودامون نیازامون ووو..روی اوپ خالی بشه..اینقدر سیر باشیم که بیشتر وقتمونو درکنار کودک باشیم وبرای تربیت اون صرف کنیم
والدینی میتونن فرزند پرور باشن که خودشونو خلع صلاح کنند و اوقاتشونو باکودک سپری کنند،
فاطمه قهرمانی فر
1401-03-01به طور کلی 4 سبک فرزندپروری وجود دارد که شامل سبک های زیر می باشند:
سبک مقتدرانه: دارای کنترل زیاد و محبت زیاد
سبک مستبدانه: دارای کنترل بالا و محبت کم
سبک سهل گیرانه: دارای کنترل کم و محبت زیاد
سبک طردکننده: دارای کنترل کم و محبت کم
هر سبک رویکرد متفاوتی نسبت به تربیت فرزندان دارد و هر سبک را با توجه به ویژگی های متفاوتی که دارد می توان تشخیص داد.
فیروزه علی مرادیان
1401-02-30بر اساس این مقاله فرزند پروردی یک فرآیند است که در آن باید به تمامی ابعاد سلامت توجه شود از جمله رشد جسمی، شخصیتی، ذهنی، عاطفی، هیجانی و اجتماعی.
وظیفه والدین ایفای نقش رابط بین کودک و جهان و آماده کردن او برای استقلال کامل است
نیاز کودک به عشق همان نیاز به ایمنی و پشتیبانی در سال های اولیه است که روش و میزان اغنای آن در شخصیت فرد اثر می گذارد و در صورت عدم تامین مناسب، فرد در بزرگسالی دنیا را مکانی خصومت آمیز می بیند و خود را در آن تنها حس می کند. از طرفی افراط در پشتیبانی و حمایت از کودک نیز می تواند او را از مسئولیت پذیری و استقلال دور کند.
حد تعادل در این است که والدین هم دوست داشتنی باشند و هم محکم و کودکان را در راه کشف استقلال یاری دهند.
اهمیت دادن به فرزندان، ایجاد محیطی با ثبات، اجازه انتخاب و نیز مواجه شدن با نتایج و عواقب انتخاب ها، چهار نکته مهم در فرزند پروریست که کودک را در مسیر رشد و استقلال و ورود به بزرگسالی آماده می کند.